MUGËTIRË
- Prof Dr Fatmir Terziu
- Jun 7, 2020
- 1 min read
MUGËTIRË
Ç’digjet, vallë, brenda meje?
Mos gjë zemra ka marë flakë?!
Shtrydh mbi gjoks tufët e reve,
Rrjedh shi ditë e natë.
Thërmoj qiellin e zbardh dhenë,
Strehëve u ve qerpikë.
Gjithësinë e ve të flerë,
Pa gjumë mbeta natë e ditë.
Në mugëtirë u zhyt fshati,
Kreshpëron mal’i gurtë.
Pres të vijnë prej së largëti,
Të sertët garguj e të urtë…
Pak vargje. Ku ka me bukur, pak e sakte. E tille duhet te jete poezia. Lirike e ndjere, qe lexohet me endje e te mbetet ne kujtese. Me metafora te gjetura, qe shprehin me se miri gjendjen shpirterore te poetit , kur zemra digjet dhe rete shtrydhen, qe te shuajne ate zjarr, ne mugetiren e pagjume te pesazhit fshatarak.