Mexhid Mehmeti: NDARJE NË TRE SEKONDA

Poezi

NDARJE NË TRE SEKONDA

Tik.

Frymëmarrje e gjatë,

sy që mbyllet,

dorë që kërkon diçka që s’është.

Tak.

Kujtimi bie mbi dysheme,

thyhet,

bëhet pluhur,

unë e shkel pa e ditur.

Tik.

Gjithçka është e njëjtë,

por s’jam më ai që isha.

EKZISTENCA –

EKUACION I PAZGJIDHUR

Jam një fjali pa pikë,

ekuacion ku vetja ime

nuk e gjen dot zgjidhjen.

Nëse sot jam përgjigje,

nesër jam pyetje e re.

Matematikë e prishur—

shumë kujtime,

shumë ëndrra,

pak realitet,

shumë “sikur”

të mbledhur në fund të hapur.

Kërkoj formulën për jetë,

por gjithçka është e rrjedhshme,

gjithçka rrjedh…

si uji mes gishtave.

POEZI QË S’DI

SI TË PËRFUNDOJË

Këtu fillon…

por a ka në tëvërtet fillim?

Mendimi ndizet, fiket,

si llamba që s’ka mjaftueshëm dritë

për të ndriçuar dhomën e tërë.

Ti je aty,

ose jo,

je pasqyrim i vetes sime

në ujët që nuk rri i qetë.

Nëse e mbyll këtu,

a do të thotë që ka përfunduar

poezia?

Nëse nuk e mbyll,

a do të thotë që ajo ende vazhdon?

Ndoshta poezitë nuk përfundojnë,

por, heshtin për një kohë.

M.M. (Nga libri në dorëshkrim: SIMETRIE THYER)