Memorje
Nga Fatmir Terziu
Lulet kanë kulmin e tyre në Gusht. Myshqet
modelojnë mjekrën nën burim
sytë mbesin pasqyrë
një Memorje më shumë përtej mjeshtrit Natyrë,
ngulen në një gozhdë,
ku mbahet korniza e lodhur prej ndjenjës
lotët e tyre të fryrë,
rrotullohen në hapësirë
të prodhojnë forma të reja kristalore
bozhure,
e mbani mend kush ju solli në këtë botë?
Ishte lindja e Nënës,
Fjala e endur e njeriut të Zotit në mendje,
Kurani! – tha ai përtej lëndës,
Hafize[1], që do të thotë Memorje,
ky do të jetë emri i foshnjës!
E vitet në Memorje u lexuan për kohën!
Unë e di vetëm se goja jote krijoi botën
dhe shtrydhi retë të bëhen perla,
dhe bozhuri më i bukur u njom për dhuratën tënde
kur u shkruajt vjersha
vargu u mbulua nga kujtesa,
e ndjeva më së miri ndërsa buzëqesha,
nata ishte strukur nën petka,
këto lotë të vërteta,
mund të kthehen gjithnjë në perla
për të memorizuar kujtime të tjera
një yll më shumë që ndrit,
një Memorje perlë qëkur u ngjize,
Nëna ime, me emrin hyjnor Hafize!
[1] Sqarim: Hafize, njeri që e njeh Kuranin përmendsh, memorje. .
Comments