Me pak fjalë

Fatmir Terziu

Tani ajo u zgjodh. U delegua për kënaqësinë e Mbretit të Vogël.

Dhe premtoi për kënaqësinë e tij që do të kthej përroin në lëng magjik.

Blirët në punëdhënës. Rrapat në dhënës-jetës. Më tej

përzgjodhi disa guralecë nga lumi

me ta bëri një miniqeveri. U përkul përpara tyre

dhe shënoi ndryshimin. Me atë fitonte e gjithë mbretëria.

Në atë cep

Të tjerët e ndiqnin. Lëviznin kokën. Prisnin.

Do bëj kjo ndonjë gjë për ne?

Dhe nuk donin më të vdisnin. Nuk donin më as të rilindnin.

Në atë cep

U ndal një ditë një zog. Dhe zogu në krahët e saj ndaloi.

Qielli u zhvesh. Toka u ngjesh. Lëngu shtrydhi çdo re.

Plehërat u pastruan. E … njerëzit kthyen sytë nga Ajo,

Tashmë e kishin gjetur Perëndinë e re,

Dhe po atë ditë,

përroi po kthehej në lëngun magjik.

Në atë cep

Ngriti kokën një gjë e gjallë në atë përrua të magjishëm

pyeti me kujdes atë: Hë si thua?

Është ky lëng që na shërron, çliron, na jep jetë, është i pijshëm?

Në atë cep

Ajo u mërzit dhe u trishtua: Tmerrësisht keq. Të kanë futur,

të bësh pis edhe këtë lëng. Asgjë nuk mund të na bësh në lidhje me këtë.

Dhe gjëja e gjallë u largua nga skena zgjedhore, në heshtje e gjeti rrugën

përmes të ujtës së shtruar trotuareve, deri në shtëpinë e tij,

me ato pak fjalë.