Liljana Troqe: Vegim!? Tek oxhaku.

Ishim as ishim 9 a ndoshta edhe 10.

Di vetëm, se po hanim përshesh.

Aty ndanë oxhakut në lagjen e vjetër.

Në Muradien, sa mall sot ndiej!

Dhe hanim përshesh me miell misri.

Unë dhe shoqja ime e ngushtë.

Në njërin krah flinte im atë.

Në krahun tjetër ajo dhe unë!.

Hanim e qeshnim nënë zë.

Se nuk donim të shqetësonim tim atë.

Po ku pyeste ajo moshë 9 a 10.

T'i bënte bulçitë minë me sahat!

Dhe ja nga mesi i atij përsheshi.

Na plasi gazi si bombë sahati.

O nëne?- na doli përsheshi nga hundët.

Mua dhe shoqes sime Agllës tej oxhakut!.

Nuk e mbanim dot të qeshurën.

Dhe dolëm me furi në oborr.

Shyqyr aty tek porta ish çezma.

Dhe hoqëm nga hundët misrin fjollë!

Dhe mbas vitesh kur u takuam.

Me shoqen time të ngushtë Aglla.

Kujtuam atë ditë tek u mbytëm.

Me përsheshin afër oxhakut!.