Këngë e folur
Nga Liz Lochhead
„Këto janë ditët e shkurtuara
dhe netët e pafundme“.
(Carol Ann Duffy, nga Mean Time (1993)
Dhjetor i zymtë.
Ditët e zymta të të vdekurve të dimrit.
Këto janë ditët më të shkurtra
dhe netët e pafundme.
Kështu që uroj për hënën
dhe mall për dritën.
Erërat e ftohta. Shi i pamëshirshëm.
Errësirë për të shkuar në punë, errësirë përsëri në shtëpi.
Por, duke pasur parasysh vetëm një ditë të bukur dielli dhe acar të mprehtë e të pastër,
e humbura jonë, ndoshta e humbur prej kohësh
Besimi - nëse për asgjë më shumë se kthimi i vitit -
kthehet si drita kthehet.
Një premtim në dëshirën tonë të zymtë të mesdimrit
një herë në një mesditë blu të rrallë dhe të qartë
nëse dëshirojmë hënën.
Deri atëherë, shpirti dhe shpirti i dritës
është i mbyllur në mungesë të tij
dhe malli ynë për të.
Nëse besoni, me Magi, në mrekullinë e tyre -
Tre mbretër përkulen para Fëmijës së Dritës -
ose nëse ne i mendojmë ata të mençur në një detyrë të marrë,
dhuratat e tyre të padobishme, madhështore, të çmuara,
i cili erdhi duke ndjekur një yll dhe shkëlqente lëkundja e tij
derisa erdhën në vend,
ishte një ardhje e guximshme aq edhe e ftohtë.
Po.
Dhe nëse kjo ishte një refugjat
ose Shpëtimtari që lindi,
nëse disa barinj në turnin e natës
panë engjëj, ose një stuhi meteorësh…
Besoni në shpirtin dhe shpirtin e dritës
kjo është në mungesë të saj
dhe malli ynë për të.
Sqarim: Magi: në Bibël, të tre burrat, që mendohej se ishin mbretër ose astrologë, të cilët ndoqën një yll për të vizituar Jezu Krishtin kur ai ishte foshnjë...
Përktheu Fatmir Terziu
