Gjatë rrugës së jetës, befas, njeriu mund të bjerë në ujë dhe të mbytet. Por të mbytesh nga balta që krijon vetë, është e pafalshme. Sepse, para se me të arritë te goja, e paralajmëron fundin që në hapat e parë. O balta e Shqipërisë sonë mëkatare, baltë që mashtron për t’u dukur si mjaltë!… Me ty, prej gjithë mbrapshtive të tua trishtuese, verem bëhem valë e valë. Pa ty, dreqi ta hajë, prapë më vjen shpirti me dalë. Kuçkë, të dua, deri në vdekje të dua, por në djallë!…
