Dr Fatmir Terziu
Populli vërtet votoi për të ribesuar në një nisje të re. Votoi i huatuar, ndoshta si herë e dytë pas vitit 1992, kur me pak ndryshime vota solli ato që u quajtën “shuplaka”. Shuplakat ishin pos premtimeve, dhe postulatit “Fajin eka Saliu!?”. Ndërsa vetë Sali Berisha heshti që të mos dëmtonte partinë e tij. Dhe tashmë kontrolli është një mangësi më e madhe se vetë ajo që pritej, se vetë liria dhe demokracia. Mjaft mirë duket tashmë, megjithatë është e vështirë të kujtohet një kohë kur njerëzit kishin më pak kontroll në jetën e tyre sesa tani. Kjo është tragjedia dhe dështimi i qeverisë Edi Rama. Ajo u përfshi në pushtet në një valë halli demokratik, në lodhjen e një populli nga jeta nën diktatet dhe dekretet e burokratëve dhe ekspertëve të vetëquajtur. Dhe ku kemi përfunduar? Në një situatë ku çdo aspekt i ekzistencës sonë, nga ku na lejohet të shkojmë te të dashurit që mund të përqafojmë, rregullohet në detaje të imta nga dekrete të gjata dhe të thata të hartuara nga të fuqishmit, të kamurit dhe të arsimuarit mirë. Të rimarrë kontrollin? “Unë kurrë nuk jam ndjerë më i kontrolluar në jetën time”- më thoshte babai im ndërsa përgatitej të merrte pensionin në një nga institucionet ku radhat e gjatë të kujtonin kohën tjetër.
Tashmë jeta dhe radhat janë spirale kontrolli. E ndërsa janë të tilla, diçka duhet bërë për spiralen e tmerrshme Covid, qeveria ka shtyrë këtë vend, për prejardhjen tonë marramendëse në gjithnjë e më shumë marramendje lokale dhe rregulla dhe rregullore që mohojnë qasjen e lirë të fytyrës, që maskojnë dhe deformojnë dhe vendosin në dyshim edhe jetën.
Për mua, gjëja më e keqe në lidhje me zbulimin e djeshëm të maskimit të detyruar nuk ishte vetë njoftimi, jo sistemi aktual i semaforit i hartuar nga zyrtarët për të diktuar te popullata nëse ata lejohen të udhëtojnë, të vizitojnë familjen, të punojnë të lirë, sikurse janë natyralë, jeta e tyre Jo, ishte në pritje të njoftimit sikurse xhamat e errëta të makinave zyrtare dhe kapadeinjve me zyrtarë të kamur që shëtisin nën autoritetin e parave të pista. Ishte ajo ndjenja e tronditjes plotësisht zhgënjyese ndërsa unë dhe mijëra të tjerë, në fund të fundit thjesht qytetarë dashamirës, që e shohim njësoj edhe nga jashtë Atdheun dhe shqiptarët, prisnim të dëgjonim se cili do të ishte fati i shqiptarëve me ndonjë zgjidhje më efikase, jashtë maskave. Pra prisnim që të paktën tani të kishte ndonjë shpresë se … Nëse do të kishit ende një punë, nëse biznesi juaj do të mbijetojë, nëse mund të martoheni, nëse mund të vizitoni gjyshen tuaj që po vdes, nëse ju lejohet të largoheni nga vendlindja juaj: ne prisnim, në mënyrë të pafuqishme, si bujkrobët më shumë sesa votuesit, të zbuloni ato që fuqitë-e-ardhshme kishin rezervuar për ne.
Dhe për disa njerëz, ajo që qeveria priti të shpallte me shefin e saj dhe autoritein e tij ishte shkatërrim i padukshëm, por i ndjeshëm me ligjin emaskave të detyruara. Askush nuk mund të mos tronditej nga ajo që thuhej se tashmë biznesi i të lidhurve me zyrat dhe qeverinë është një dorë e mirë parash tek maskat.... Ashtu, me shpullën e penës së një zyrtari, më shumë se një milion jetë njerëzish vendosen në akull dhe jetesa e tyre vihet në rrezik të madh. Është një sakrificë që të gjithë duhet ta bëjmë, thonë zyrtarët qeveritarë dhe zellarët e mbyllur në shtypin e fletës së gjerë dhe ekonominë e dijes. Kjo është e lehtë për ta për të thënë. Punët e tyre janë kryesisht të sigurta. Që nga dita e djeshme, ky nuk është rasti për shumë maskime, por më shumë fitime të ardhura nga maskat. Jeta e maskuar do të bëhet më e pasigurt, më e varfër, më e plotë e më e thellë tej dëshpërimit…
Shqiptarët kanë nevojë për demokraci. Ndaj duhet të angazhojmë komunitetet në vendimmarrjen Covid dhe t'u besojmë individëve që të vendosin vetë se çfarë rreziqesh janë të përgatitur të ndërmarrin. Besimi, angazhimi, arsyeja dhe hapja - këto janë mjetet që do kalojnë në këtë krizë në një copë dhe do të na lejojnë të fillojmë të jetojmë përsëri, në vend se thjesht të ekzistojmë. Ne duhet të dalim nga kjo spirale e autoritarizmit. Maskimet dhe bllokimet kanë një ndikim shkatërrues në jetën e njerëzve. Koha është tamam për një mosbindje serioze.
