Ji i sjellshëm
Charles Bukovski*
gjithmonë na thonë
kuptojeni personin tjetër
pikëpamja e tij
nuk ka rëndësi
nëse është e vjetër
marrëzi ose
e padurueshme.
njeriut i kërkohet
t’i shohë
gabimet e të tjerëve në përgjithësi
të këqiat e jetës së tyre
me
shpirtmirësi,
veçanërisht nëse ata janë
të moshuar.
por mosha është masa
jonë e gjykimit
ata janë plakur
keq
sepse kanë jetuar
të pafokusuar,
nuk kanë pranuar
të shohin.
jo faji i tyre?
faji i kujt?
i imi?
Më kërkohet t’a fsheh
këndvështrimin tim
prej tyre
nga frika
e frikës së tyre.
mosha nuk është krim
por turpi
i një jete të humbur
qëllimisht
mes kaq shumë
jetësh
me qëllim
të tretura
është.
——
*Henry Charles Bukowski (1920 - 1994); poet, novelist dhe shkrimtar gjermano-amerikan. Një nga përfaqësuesit e rrymës letrare ‘Realizmi i ndyrë’ i një brezi të ri të autorëve amerikanë, që shkruajnë për një burrë të vetmuar, një nënë të varfër, për një hajdut makine, a një të droguar.
Nganjëherë ‘realizmi i ndyrë’ konsiderohet një larmi e minimalizmit letrar. Shkrimtarët e këtij zhanri priren të shmangin ndajfoljet, metaforën e zgjeruar dhe monologun, në vend të kësaj lejojnë që objektet dhe konteksti të diktojnë kuptimin. Karakteret tregohen në profesione të zakonshme, të pa përëndësishme dhe shpesh me mungesa të burimeve dhe parave që krijojnë një dëshpërim të brenshëm të tyre.
Filmi Barfly (1987), është një film gjysëm autobiografik i shkruar nga Bukowski, ndërsa Mickey Rourke interpreton Henry Chinaskin, i cili përfaqëson Bukowskin, dhe Faye Dunaway luan dashnoren e tij Wanda Wilcox. Sean Penn ofroi të luante Chinaskin për një dollar për aq kohë sa shoku i tij Dennis Hopper do të drejtonte filmin, por drejtori evropian Barbet Schroeder kishte investuar shumë vite dhe mijëra dollarë në projekt dhe Bukowski ndjeu se Schroeder e meritonte të ishte drejtor i filmit. Bukowski shkroi skenarin, dhe vetë paraqitet në film si pronar i barit.
(shqipërim nga Astrit Lulushi)
