Gjitonja ime
Nga Fatmir Terziu
Pena e nxehtë në dorën time
një re e dendur mbi atë fletore
po fshije dritaren gjitonja ime
sytë e mi të shijonin si akullore.
Zogj të sapoardhur rrinin në parvaz
xhamin me njolla puthën nga malli,
ti po më shihje. Unë me atë avaz
qetësoja zemrën e dehur nga halli.
Xixëllonjat ndezën dritaret zjarr.
Shenjat e errëta u shuan ngadalë.
Yjet u kapën e u bënë një varg,
unë trendja vargun e s'gjeja fjalë.
Fletorja sot kujton gjitonen përballë
zgjimi është vonuar. Jashtë ka gdhirë
dritarja ka mbetur një pikë e bardhë
sytë e mi tek ajo dritare kanë ngrirë.
Nesër nuk e di ç'do të jem më tutje
ndoshta thjesht për ty një i huaj,
për mua do të mbetesh një lule,
që çel gjithnjë një varg të malluar.
