Fatmir Terziu: Periudha e mjegullt e qeverisjes Rama

Fundviti e gjen qeverisjen Rama të zhytur në një mjegull politike, institucionale dhe morale, ku kufiri mes përgjegjësisë politike dhe asaj penale bëhet gjithnjë e më i paqartë. Kërkesa e SPAK për heqjen e imunitetit dhe autorizimin për arrestimin e zëvendëskryeministres Belinda Balluku nuk është thjesht një episod hetimor; ajo është një pasqyrë e qartë e krizës së besimit që ka kapluar qeverisjen pas më shumë se një dekade pushtet.

Faktet janë të rënda dhe nuk mund të relativizohen me retorikë politike. Prokuroria e Posaçme ka marrë Ballukun të pandehur për shkelje të barazisë në tendera publikë në rastin e Tunelit të Llogarasë dhe e ka vendosur nën hetim për shtatë procedura të tjera madhore infrastrukturore, që përfshijnë zemrën e projekteve më të shtrenjta të qeverisë: Unazën e Madhe të Tiranës dhe segmentet kryesore rrugore të kryeqytetit. Këto nuk janë gabime teknike apo keqkuptime administrative, por dyshime serioze për një model vendimmarrjeje që ka favorizuar interesa të caktuara në kurriz të ligjit dhe transparencës.

Në këtë kontekst, heshtja dhe qëndrimi i kryeministrit Edi Rama flasin po aq sa deklaratat. Mbledhja e Grupit Parlamentar të PS-së para Krishtlindjeve, ku Rama shfaqet si dirigjent i një shumice ende numerikisht solide, kontraston fort me realitetin politik jashtë sallës: një qeveri e goditur nga hetime të njëpasnjëshme, ministra dhe ish-zyrtarë të lartë përballë drejtësisë, dhe një opinion publik gjithnjë e më skeptik. Rikthimi i Ballukut në skenë më 15 dhjetor, në mes të kësaj stuhie, e thellon edhe më shumë ndjesinë e mjegullës morale që mbulon ekzekutivin.

Kjo është periudha kur drejtësia dhe politika përplasen ballë për ballë. SPAK-u po vepron në bazë të Kushtetutës dhe ligjit, ndërsa Kuvendi vihet përballë një prove historike: a do të mbrojë imunitetin si strehë politike, apo do të lejojë drejtësinë të ndjekë rrugën e saj pa pengesa? Çdo vonesë, çdo manovër procedurale, vetëm sa do të ushqente bindjen se barazia para ligjit mbetet ende një premtim i parealizuar.

Për qeverisjen Rama, kjo nuk është më çështje individësh, por e modelit të pushtetit. Kur projektet simbol të zhvillimit kthehen në dosje penale, kur “Rilindja” shndërrohet në sinonim të dyshimeve për abuzim, atëherë narrativa politike bie. Mjegulla që e mbulon këtë periudhë nuk është thjesht rezultat i hetimeve, por pasojë e një arrogance të gjatë pushteti, që ka menduar se suksesi elektoral mjafton për të zëvendësuar llogaridhënien.

Në fund, kjo është një provë për shtetin shqiptar. Nëse drejtësia do të lejohet të veprojë pa presion dhe politika do të pranojë përgjegjësinë e saj, mjegulla mund të nisë të shpërndahet. Në të kundërt, ajo do të trashet edhe më shumë, duke e lënë qeverisjen Rama të kujtohet jo për reformat apo vizionin, por për hijet e rënda që e shoqëruan në vitet e saj të fundit.