Fatmir Terziu: Eh, ore Hazis Ndreu, ore Mjeshtër i Alegorisë Dibrane

Eh, ore Hazis Ndreu, ore Mjeshtër i Alegorisë Dibrane

Nga Fatmir Terziu

A po vijnë, a po vijnë, zgjedhjet e tjera lokale shumë shpejt? Përsëri emra, përsëri çamçakëz dhe tullumbace rozë, përsëri të gjithë do të jemi në parajsën e bollëkut dhe maksimumi do të jetë në pensione, paga dhe përfitime. Dhe përsëri nga errësira e thellë patronazhistët po sajojnë një tjetër marifet, përparim që vjen vetëm nga timoni, me të cilin do të mbështesin partinë e tyre që vjen erë korrupsioni të vjetër e të ri, ose do të na rrëmbejnë votat me një marifet të tillë.

Pse dorëzohemi? Si është e mundur që njerëz të arsyeshëm, që mendojnë dhe janë të arsimuar, të kapen pas karremit të status quo-së me shpresën e vetme se, aha-ha, jeta do të fillojë edhe në vendin tonë dhe ne do të bëhemi europianë me një gallatë që hap e mbyll kapituj? Fundja pas një torte, që të bën të lëpish buzët të gjithë besojnë?!

Është e lehtë. Akti i parë dhe akti i paparë.

E kap një person, mundësisht një burrë, të gjatë, me një pamje të pranueshme, mjaftueshëm të mprehtë, ose plotësisht të heshtur, dhe e vesh me një kostum të markës së gjithëpushtetshme. Opsioni më i mirë është një karrierist me orekse të mëdha. Pastaj mbështjell një tufë njerëzish rreth tij, person pas personi servilë, karrieristë, debitorë, intrigues, grabitës të papërmbajtshëm, anëtarë bandash, mashtrues dhe qasës të mesëm. Nuk ka vend për djemtë e mëdhenj atje. Është tip ndryshe kjo armatë. Midis të gjithë këtyre togerëve, vendos një person me autoritet më të madh publik, shumë shpesh një fantazist të dëshpëruar, i cili do të shërbejë si karrem për shkopin e peshkimit dhe që më shpesh nuk bie në komplot. A duhet ta rendisim emra me shumicë...? A duhen fundja emra në partinë e gjysmës pas hekurave për korrupsion? Eh, ku shihet të mbarojë akti i parë. Ai akt ka më shumë se një pakt, më shumë se një takt. Ai ka gjithashtu, metodologji tjetër në fushën e tij, metodologji që të jetë në dispozicion kur është e nevojshme dhe grupi është i plotë.

Paratë e oligarkut, të punësuara paraprakisht, mbulojnë tabelat ekstravagante, takimet, udhëtimet dhe flirtimet para të verbërve, dhe koprracia e bindur vendos kalime të përshtatshme për audiencën ku karakteri dhe personazhi i luajnë ato me entuziazëm. Përndryshe, fjalimi i tillë varion nga ankesat qortuese dhe lufta kundër gjithë status quo-së së botës, deri te premtimet e ëmbla, se nëse na hipën në Europë dhe na bën me fron, atje mrekullia sundon, nuk do të na mungojë asgjë. Pastaj duhet të kuptojmë opsionin tjetër të kohëve të fundit - një lojë përulësie, modestie, kompromisi, mosrezistence ndaj së keqes, mosagresivitetit dhe gjithëngrënies së frikshme, gati për të qenë si një mi aktiv në parti, pavarësisht pikëpamjeve, për sa kohë që e mbështet atë të gjithëpushtetshmin që është dhe që kërkon të mbetet përjetë në pushtet. E keqe, apo jo? Por funksionon, dhe jo vetëm para zgjedhjeve.

Ju e dini pjesën tjetër. Letër dhe kod. Më kujtohen fjalët e një pasagjeri, që zbriti apostafat nga Avioni në Aerodromin e harruar të Kukësit, i cili tregoi se si vite më parë, kur Rilindja premtoi mrekullinë, konferencat u shtynë në Liqenin që përmbyti Kukësin e Vjetër, po atë mbrëmje dhjetëra thasë me fletë votimi lundruan përgjatë shtratit të lumit rreth rrugës kryesore, ku disa të mospaqtuar grindeshin me dominotë (Ju kujtohen Djemtë e Londrës?!). Një lojë e qartë, si një shtirje e thjeshtë, asgjë më shumë. Çështja është të rregullohen dominotë, sipas skenarit urdhër, të të Madhit, që ia di kusurin hallit, dhe ia gjen hypësin e ri kalit. Pra e qartë apo jo, do të thoshte autori i madh Hazis Ndreu, Mjeshtri i Alegorisë Dibrane.

Dhe nëse figura politike e sapoemëruar nuk arrin ta përmbushë urdhërin? Nëse ai nuk arrin ta mashtrojë audiencën dhe nuk arrin ta kryejë me sukses mimikën? Si ishte? – „në djall kokën e rosës që ia preu maja e kosës!“ dhe kaq. Rosat janë të sëmura, do të bërtiste alegoria dibrane nga Luznia dhe Lura. Thjesht mprehni shqisat tuaja, hiqni skepticizmin tuaj dhe ndiqni standardet: nga vijnë paratë për financim, çfarë mendon figura për të ardhmen e shtetit, reformat urgjente, zemërimin e Bosit dhe Rilindjes dhe kollaren me një dizajn të vjetër (Dy gishtat shakatorë të tij lart), të mbetur diku në një letër... A e dëgjoni rrënkimin e dy gishtave, e atyre që përfaqësuan dhimbjen e madhe të tre shtresave shoqërore? Të trija shtresave shoqërore që ishin nismëtarët e një subjekti politik që transformoi sistemin, duke i dhënë formë dhe përmbajtje vendit.

Pa to nuk do ishim PD, po sot a mbetemi të tillë? Me siguri që nuk ka një përgjigje të mirë! Një përgjigje e tillë ka ngecur në mëri, e fryrë. Dhe që të jemi sërrish në dritë, shkunduni nga mërritë! Shkunduni dhe kujtohuni që nuk është koha për armiqësi, por për mirëkuptim midis atyre që iu vunë në ballë rrëzimit të Diktaturës Komuniste, që të mos futemi ende thellë e më thellë në të kaluarën, por ta lëmë pas mërinë me PD-në dhe të ecim përpara, të vrapojmë të kapim ditën e re! Kuptojeni, se asgjë tjetër nuk na shpëton të gjithëve, më ne!

Miq të ndershëm demokratë të orëve të para, mbështetës të PD-së në ditë të vështira, ktheni sytë nga më e mira. Mos u bëni pjesë e thashëthemeve dhe mërive të fryra, forconi PD-në dhe përzgjedhja natyrore e kohës do t'i zhdukë disi barërat e këqija, do t'i ekspozojë lëvozhgat e tyre të rreme me plagë të jashtme e të brendshme, dhe do të tregojë farat e shëndetshme. Në mënyrë që t'i njohim ato. Eh, ore Hazis Ndreu, zgjoi nga gjumi të gjithë, rizgjo të përndjekurit politikë, ish-pronarët dhe intelektualët, zgjoi ore Mjeshtri i Alegorisë Dibrane, se boll u mashtruan, edhe ata janë bij të një nane.