Faleminderit Puntorie Muça Ziba!
Entropi e shkrimit, entropi e librit
Megjithatë, kur një shkrimtar/e, sikurse është e mirënjohura e letrave shqipe, Puntorie Muça Ziba përdor fjalën e respektit ndaj librit, zakonisht përpiqet të përshkruajë një kolaps në shkallë të gjerë, ku nënkuptohet se fati i librave pa përkujdesjen e secilit që ka një jetë të tërë me librat do të jetë një harresë, një zvetënim, një shpërfillje. Në këtë rast kur shkrimtarja më shkruan se ka vendosur librin tim studimor “Kritika Ndryshe: Një vëzhgim në brendësi të prozës dhe poezisë shqiptare” Vëllimi i Parë, në mes të Shkupit te lokali i Nolit, natyrisht dhe me një shënesë të ndjeshme të respektuar “e kam vënë librin e të palodhshmit Fatmir Terziu” entropia merr një kufizim adekuat të kuptimit parësor dhe shkon deri në kufijtë ku respekti për Njeriun, shkrimtarin, atë pasues të vërtetë të shenjës “Respekt!” përcillet në kënde e dimensione të reja....
Me prefiksin e en-, që do të thotë në gjuhën greke “brenda”, dhe rënja e tropes, këtu do të thotë “ndryshim”, entropia në thelb do të thotë “ndryshim brenda (një sistem i mbyllur)”. Sistemi i mbyllur ne zakonisht mendojmë kur flasim për entropinë (sidomos nëse nuk jemi fizikantë) është i tërë universi. Por entropia aplikohet në sisteme të mbyllura të çdo madhësie. Entropia shihet kur akulli në një gotë uji në një dhomë të ngrohtë shkrihet - domethënë, pasi temperatura e gjithçkaje në dhomë evensohet. Në një tip të vogël entropie, një pikë e ngjyrosjes së ushqimit në atë gotë ujë shpejt përhapet në mënyrë të barabartë.
Pasi tashmë: asgjë nuk më bën të ndihem ndryshe, se si rritja e pandërprerë e entropisë, shkon për të ekzistuar Universi, shkon poshtë dhe lart, jo për të kaluar kohën e ditës, por për të bërë orët e mëdha e të vogla të kohës të kenë dhe të jenë në nevojë për momente të kohës vetëm të jetës. Të gjitha shigjetat e jetës sonë tregojnë në prishjen e ardhshme të magjisë. Ne tashmë e duam librin! Jemi dhe jetojmë gjatë me librin!
Por çfarë duhet bërë që të jemi më të gëzuar me njëri-tjetrin, me librin dhe ..., me gjërat e vërteta, të tilla midis miqve të përhershëm është gëzimi që të gjitha leximet e librave le të na kthehen në gëzime, kujtime, memorje të përjetshme, edhe thjesht duke i vendosur në një kënd ku ata, pra librat do ta kishin një arsye më shumë në gjeografitë tona të ndara, por të bashkuara nga një qëllim.
Të gjitha miqësitë gjithmonë kthehen në një binar, një lojë energjie të entropisë, me anë të dëshirës së mirë, dashurisë për shkrimtarin, shkrimin, librin, kulturën dhe të ardhmen...
Ne e bëjmë atë, e bëjmë atë që nga fillimi me dashurinë e thjeshtë të Njeriut, tek ata që i duam ju të gjithë t’i shihni e ti shihni ... t’i njihni edhe përtej Librit.
Gjithë mirësia jonë është fillimi i harresës dhe largimi i të gjithë mizorisë sonë me harresën.
