Faleminderit ERTV!
Fatmir Terziu
Unë pres që njerëzit të zgjohen. Të shqetësohen për vetveten. Për të tërhequr kohën pas vetes, kur vetë koha t’i largoj. Pres të jenë ombrella e duhur e vetes në ditët me shi dhe me dëborën që vjen së afërmi me këtë Dimër. Për tu munduar më shumë, dua të pyes dhe të arrij aty ku pyetjet s’kanë më përgjigje. Por, kur vetë njerëzit nuk e bëjnë, kjo më grish shpirtin dhe zemrën. E di që tingëllon joracionale, por ndjehem i zhgënjyer. Dhe pasi të shërohem nga përvoja e pritjeve, kthehem të shpresoj edhe një herë. Është si të mos mësoj kurrë mësimin tim.
Po, unë ju kuptoj, o njerëzit e mi të dashur. Unë bëj të njëjtën gjë, sikurse edhe ju. Koha dhe vetë mënyra se si sillemi, janë në paqe me mënyrat më siguruese, por në fakt ngjajnë me dorën që mban minën. Dora e saj është në një trup të mistershëm. Ka të gjitha arsyet të jetë e tillë. Por më së shumti, sytë që imitojnë blunë e dy deteve tona të mrekullueshme, ngjajnë lehtësisht të butë dhe të thellë, sikur gjallojnë me mençuri. E vetmja gjë që më ka kapërcyer vërtet është t’i besoj vetes sa duhet për t’u kujdesur, kur dikush me këta sy blu, nuk bën të njëjtën gjë. Për të kapur veten kur dikush tjetër nuk bën asnjë hap para.
Faleminderit që keni guximin të nxirrni në dritë kaq shumë telashe. Ju qeshët me problemet tuaja, dhe na lejuat një mënyrë për të qeshur edhe vetë. Ju vendosni një zë për të mbajtur një ndrojtje të padurueshme ose një tepricë frike së bashku me ne ndërsa kalojmë në jetën plot mistere.
Ju u përpoqët të kujdeseni kur kujdesi ishte jashtë modës dhe me afat të shkurtër. Faleminderit që na kujtuat se jeta është udhëtimi, dhe jo vetëm destinacioni. Ju shkruani tashmë një libër tjetër. Keni luajtur një rol të vogël në një trill artistik. Këto ishin disa nga destinacionet tuaja. Kur e ndërtuat udhëtimin, e bëtë me humor, përulje dhe me dashuri. Dhe na thatë se këtu janë tregimet e tregimeve…
Faleminderit që na kujtuat se tregimet e tregimeve janë rreth e rrotull nesh. Faleminderit që na kujtuat se tregimet e tregimeve nuk duhet të jenë komplekse. Ju keni qenë thjesht vëzhgues gjatë udhëtimit tuaj, dhe e keni ndarë atë përmes thjerrëzave të perceptimit tuaj.
Mësova, këtë vitin, që lamë pas, se jeta u bë e padurueshme për ju. Nëse vetëm ne, audienca juaj, mund të jua ngushëllonim, ose në një farë mënyre t’ua sheshonim rrëmbat e lumit, përmbytja që të bëri të mendosh të mos largohesh kaq herët do të kishte arsye të mos ndodhte. Unë do të doja të besoja se, pasi të iknit, ju mund të jeni në gjendje të dëgjoni zërin tonë kolektiv. Imagjinoj që ju jeni në gjendje të shihni njerëzit e prekur nga puna juaj, disa të frymëzuar kështu për të krijuar veprat e tyre, tregoni historitë e tyre të vështira, duke i ndarë ashtu siç i ndajnë të tuat. Jam shumë larg në linjë, dhe përfundimisht arrij në tryezën tuaj. Ju rrokullisni një faqe në ekranin tuaj të lidhjes spirale dhe merrni një gllënjkë para se të shikoni përgjigjet me pyetje pa përgjigje. Unë kam vetëm një gjë për të thënë, me të vërtetë. “Faleminderit, ERTV. Faleminderit për shpërndarjen e Lajmit të Lajmit të Lajmeve”. Jam i bindur se vetëm kështu u japim fund shpifjeve dhe u bëjmë bllokadën më të egër halleve. Faleminderit, ERTV, komponenti historik i fatalitetet të lajmeve!
