Tubëz lirike
Etja për nji delir të blertë
Kur në qiell të andrrës sime prek
Me duer të brishta,
Zgjohen vegime të ylberta mallesh.
Engjuj me brerore drite zbresin
Mbi meloditë e dhimbjes
Që s’ ka të sosun.
E duer akordesh të çuditshme
Ndalojnë flutrim’n e kohës.
Etja më merr për nji delir të blertë.
Trokitje drite
Kjo asht dhoma
Ku u fute nji ditë në jetën time
Me do trokitje drite.
M’qe ngri mendimi n’ballë
E fjala n’buzë.
Emni yt
Dritë që troket
Deri në të sosun të stinëve.
I tejdukshëm
I tejdukshëm shikimi yt
Kah rrëzon nji kand ndriçimi
Të dhimbjes sonë
Përskaj nji kohe që kaluem dikur.
I tejdukshëm dëshiri im
E duert tua të zbehta
Që dridhen si flakëz qiri.
E tejdukshme kjo dhomë e zbrazët
E fjala
E fryma
E shpirtnat tonë të tejdukshëm.
Je nji trëndafil
Je nji trëndafil
Që ke mbi në zagnat e gjakut tim,
Si nji varg i Sadiut.
Me gojën e të etshmit pij ujë
Në blerimin e gjethnajës tande
E kurr s’e shuej etjen.
Zogjt e fjalës sime
Të dejun aromash
Melodinë e dhimbjes
Çurlikojnë ndër gemat tuej
Pa iu lodhun gushat njiherë.
Përjetësisht e përndezun
Rrezëllima e ninëzave të jermit tim
Pahitet mbi petlat ngjyralle
Të gonxheve tua n’shpërthim.
Të preku me dorën e mallit
E më duket se deri në palcën e brengës
Më therin gjembat tuej.
Prehje
Po prehem në kolltukun e zvërdhamë
Të mungesës sate.
Hije e dridhshme lamtumire
E varun diku në gjysmë erresirën e dhomës,
Ikja jote.
Aroma e trupit tand erë mersine,
Riti i lashtë i puthjeve që s’e tret koha,
Moria e fjalëve pa mbarim
E gjurmët e kambëve lakuriqe
Mbi qylymin e blertë të kujtesës
Prehen me mue
Në kolltukun e zvërdhamë të mungesës sate.
Ma e dhimbshme ikja jote
Në pohimin e vështirë:
Çdo gja në këtë jetë asht ikje.
E pakapshme
(një kokete)
E pakapshme,
Delir që flirton me veten
E vetes i mungon.
Të kënaqë prania e shikimeve lakmuese
Që vuejnë bardhësinë verbuese
E lakimet e epuna të shtatit tand të hajthëm.
Nji gjysmë buzëqeshje çelun n’ironi
Të ngjitet deri në ballë, ndër sy,
Të zbret kudo, në gji, ma poshtë,
Deri ndër gishta të kambëve.
E pakapshme,
Delir që flirton me veten
E vetes i mungon.
Kommentare