top of page

Bukuri magjike e Betes


Bukuri magjike e Betes


Atëherë, kur ishin zhbër kufinjtë

Atëherë, kur ishte burgosë djalli i egoizmit

Atëherë, kur pije birro gjermani në hare Skadarlije

Atëherë, kur Gutiçka në ,,Metohi” këndonte

,,ti që m’je si molla n’rem”

Atëherë, kur prof. Barkanjozi flitte kapitalizmin gllabërues

Atëherë, kur në Shqipëri në çdo fushë jete tejkalohej plani

E Shoku Enver nga foltorja  përshëndettë me grusht

Kisha dhe unë hirin e sevdasë rinore

,,Do vë për kërshëndella tek Vincebaçi Hung. me shokun

Dhe, bashkë më Mariken e Magden do këndojmë

Arie ,,Vejushe të gëzuar” të Emerik Kallman.

Dhe vajta me Eskpresin për Bgd e më pas

Në të sjellshmin midis të perandorisë Austrohungare.

Dhe në Paliç, n’at kallabollek krishterësh

Ia dhash ,,Une ty të kam...” në shqipen, e tjera

këngë shkodrane me tenorin tim

e të Bikut, e të Files e të Nailes

Në midisin hunarez e serb e zotërim tonin, shqiptarë

Dhe, aplauze, dhe fishkullima, dhe qorrasje, dhe përshëndetje.

Më pas, ,,Vejusha e gëzuar” më pas ,,Oj Mari”

Dhe në fund ,, Una furtiva...” të operes

Pastaj gjum pianikësh e kërhatje frikësuese...

E në brëmje, unë, trimi nga Prishtina, i veshur evropçe

Në sheshin magjik të qytetit, me poça të bukura verbëruese

Nëpër pisha fabrike të blerta mbuluar me toptha

Ecën korzos në disponime, më shokët

Kur, ja, bukuroshja hungareze, e vocrra,

Flokëlidhura bukur në bisht paskoke

Më e ëmb’la, më e buta më e  buzëqeshura

Më shikon e më qeshë, e më josh.

I afrohem dhe me një serbishte t’kulluar njohtoj emërin.

Ajo, përherë duke qeshë, ma thot të vetin

,,Unë...Erzhebet....Hungareze” dhe qeshë e qeshë.

Lëm takimin për nesre brëmje. Dhe, dal e pres e pres.

Erzhebet nuk duket. Nuk duket. Dhe romanca mbeti veç ngjizje.

E në brëmje, me shokët, mysafir hungarezësh këndojmë

Ariet e ,,Vejushes së gëzuar”

E në mendje veç Erzhebet magjike.

m.m.h.



E fjala o shoku


Shoku me kujtesë të ndrydhur

Të kujtohet kur zëultë ndërtonim ardhmërinë

E di, në ato vitet e ëndërralave të fitores

Ne: unë, Ti, Lili e Luli a ndonjë parashut

Ti tek kishe shkuar tek e treta e porositte të katërten

Dhe tek shpiegoje frymen e ligjit pa prapashtesa fjale

E shkoje tek Contract Social të Rusosë

Dhe nisje nga i vocrri për të mbërrijtur tek mbreti

E më pas  e parakushtoje me pavarësi shteti

Me stemen, me kufinjtë me pushtetin e vetë

Me zërin buçites në foltore kombësh të barabarta

E kur entusiasmi ngrite koken n’hava

Ia jipshe ti e në fill pas teje ate këngen në korr

,,Për Memëdhenë vraponi burra,

Të vdesim sot me besa bes'n. ”

E në vete bënim betimin për rënie në fushëbetejë

Me pushken mbushur fishek e rrethoren në bel

Të kujtohet, të kujtohet! Ama, s’ma thuash jo!

Nuk ndodhi kjo në kohë faraonash

Dhe shoku, koha nga të vetat teke, iku

Sot, këtu, në hedhurishte pensionishtesh

Sekush me një sy, sekush me krutë a atrofi truri

Shohim harten gjeografike, shohim flamurin mavi me yje

Dhe tek kemi mëmëdhenë, nuk dëgjojmë më këngen për te

Shohim fëmijët tonë tek ëndërrojnë Mbretërinë e Bashkuar

Demokracinë amerikane e begatinë përendimore

Dhe tek hikin me letra a pa letra, bëjnë plane këthimi

Në të 70-tat, me xhep plotë para, dytre vite para vdekjes.

Dhe unë e ti shoku, me zemren plotë vajë për Atdheun e ,,Mëmëdheut”

Ua themi me timber ngashrues e përlutes

,, O të rinjë, o shpirti Atdheut, ikja juaj po vdes vendin tonë!”

E ata ,,xhaxhi! S’kupton kohen! Token s’na e merr sekush!

Dhe ti e unë shoku, tek pijmë nga një të vocerr birro

Këqyrim tek ikin ata

e ata pa sekelldisje na shohin tek mbesim në Atdhe shkretë

Lënë token e ne në frymëmarrje të fundit jete.

E këng korri ,,Për Mëmëdhenë. Të vdesim sot besa bes’n”

Sistemohet përjetëshëm në fonotekë shqiptare.

m.m.h.31.12.23

115 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page