Vullnet Mato
BUKA E BABAIT PA PUNË
Kur babai ka mbetur pa punë,
dhe nëna ka të pestin në bark,
fëmijët nga e hëna, të shtunë,
s’kanë bukë nga mëngjes në darkë.
Në një shtet si yni, kush mendon,
çfarë do hanë fëmijët vocërrukë,
kur askush nuk i ndihmon,
apo duart e babit do bëhen bukë?...
Bota nuk i lë njerëzit të vdesin
Për kotheren e shpirtit,
gjen zgjidhje të mos mbesin,
pa ushqim e të dalin të lypin.
Shteti që nuk hap vende për punë,
dhe ka rrugëve lypsarë,
duhet të ulë rrogat në minimum
dhe numrin e karrigeve për zyrtarë.
Ç’janë ato dreka e darka qejfi,
kostume për burra, bizhuteri për gra,
vetura luksi dhe vila buzë deti,
me një popull si yni, kaq fukara?
Këtu populli i futet detit me këmbë
arratiset, si nga murtaja e kolera
të kërkojë kotheren e punës së rëndë,
ose lëmoshat e shteteve të tjera.
Ç’anë gjithato shëtitje e bileta avioni,
gjumë sheikësh në hotele të shtrenjta?
O qeveritarë të shurdhër, dëgjoni,
baballarët, terrorizojnë duart e veta!...
Çfarë prisni, që nuk frenoni babëzinë,
të shpëtojë popullin që vuan shumë,
apo doni në këmbë gjithë Shqipërinë,
t’u shporri, duke u vënë drunë?...
