Bujar Qesja: Rrugëtim i i një luftëtari të vogël

GRACIANO SHOSHI – Rrugëtim i i një luftëtari të vogël që ëndërron të bëhet i madh në ringun botëror

-Nga 4 qershori deri në 4 gusht pergatitje në Akademinë e kampionit të botës Dimiri Bivol në Kirgistan

Në fytyrën e këtij djaloshi lexon besimin e fortë se asnjë sakrificë nuk është e tepërt, kur vendos ta gdhendësh veten si kampion

Nga BUJAR QESJA

Nëse dikush do të kërkonte një shembull të gjallë të pasionit, përkushtimit dhe ëndrrës së madhe që merr formë përmes mundit, emri i Graciano Shoshit do të ishte ndër të parët. Boksieri i ri nga Durrësi, vetëm 14 vjeç, por me ambicie të pjekura e të kristalizuara, ka ndërmarrë hap të madh në karrierën e tij: përgatitje me ngarkesë dy mujore në njërën prej akademive më të njohura të boksit në botë. Mban emrin e kampionit të padiskutueshëm të botës në peshën “super të mesme” 85 kilogram, kirgizit Dimitri Bivol.

Nga 4 qershori, Graciano ndodhet në kryeqytetin e Kirgistanit Bishkek, ku po kalon përvojë të paimagjinueshme. Atje pret të kalitet jo vetëm fizikisht, por do të përparojë edhe teknikisht. Synimi është një dhe i vetëm: të bëhet boksjer me famë jo vetëm kombëtare, por edhe përtej kësaj.

Kirgistani, ky vend malor në Azinë Qendrore, në kufi me Kinën, Kazakistanin, Taxhikistanin dhe Uzbekistanin, është shndërruar në pol të fuqishëm përgatitor për sportistët e disiplinuar dhe të etur për suksese. Graciano është tashmë pjesë e kësaj elite.

Akademia e Bivolit në Bishkek, është vatër që kultivon forcën dhe teknikën në nivelin më të lartë, e njohur për stërvitjet ekstreme të cilat shpesh shkojnë përtej kufijve të normales. Boksierët stërviten në relievin malor 1800 metra mbi nivelin e detit, dy herë në ditë për nga dy orë, në kushte të rënda fizike që vënë në provë edhe më të fortët.

E pamundur për të mos u përmendur është fakti, se shpesh lodhja është aq e madhe sa boksierët detyrohen të ndalen për shkak të vjelljes dhe stërmundimit. Por menjëherë pas kësaj, rikthehen në proces sapo e rifitojnë qetësinë. Është një ferr për të dobëtit, por parajsë për ata që duan lavdi. Dhe Graciano është mes tyre.

Përgatitja e tij është në duart e dy trajnerëve rusë, të specializuar në formimin e kampionëve të rinj, ndërsa mbikëqyret nga vetë stafi që ka formuar kampionin Bivol. Trajneri kryesor është Vizilter Vladislav Michalovich, ndërsa presidenti i akademisë është Sklyarov Sergei Sergeevich. Promotor i kësaj qendre ekselente boksi është Bolotbekov Almaz Bakytovich.

Në të njëjtin grup stërvitor me Gracianon është edhe kampioni aziatik Avtandilov Aziret Avtandilovich, ndërsa përkrah tij përgatiten edhe boksierë të tjerë nga Kirgistani, Kazakistani, Uzbekistani, Taxhikistani e Rusia, të gjithë të kalitur e të përgatitur në ato nivele, ku performanca ndodh vetëm përmes sakrificës.

Nga Bishkeku i largët, në lartësitë alpine të Kirgistanit, vjen një frymë e re, një fuqi e heshtur, një zë që nuk bërtet, por që do të ushtojë një ditë në arenat e mëdha të boksit botëror. Djaloshi durrsak ka vënë një objektiv para vetes: të bëhet emër i madh në boksin ndërkombëtar. Dhe po e ndjek këtë ëndërr me djersë, me sakrifica dhe me përkushtim që të mbush me krenari.

Graciano nuk fshihet pas modestisë. Ëështë i bindur se kjo përvojë, do t’i japë atij shtysën që kërkon për të avancuar në rrugën drejt boksit profesionist. Ai e ndien veten më të fortë fizikisht, me këmbë të stërvitura, me duar më të fuqishme, me pozicionim teknik të përmirësuar dhe me vetëbesim, që rritet nga dita në ditë. Po ndërtohet si boksier që di të presë dhe të godasë, që di të qëndrojë e të ruajë balancat, që di të mendojë në ring, gjëra që e dallojnë kampionin nga thjesht një sportist.

Por ai e di mirë, që gjithçka ka një bazë të fortë në Durrës, në qytetin e tij, ku mëson dhe stërvitet në mënyrë të përditshme me trajnerin e palodhur Enton Kikrri, një ish-boksier me pasion të pashuar dhe themelues i një akademie që ka dhënë shumë për boksin shqiptar.

Për Gracianon, puna që ka bërë me Kikrrin është themel i qëndrueshëm mbi të cilin po ndërton të ardhmen. Ai beson se përgatitja në Kirgistan do të përforcojë gjithçka që ka mësuar në Durrës dhe do t’i japë dimension ndërkombëtar rritjes si boksier.

Trajneri Enton Kikrri nuk është thjesht një mjeshtër i teknikës. Ai është një skulptor që gdhend karaktere në ring. I mëson nxënësit e tij të mos godasin thjesht me muskuj, por me mendje, me zemër dhe me shpirt. Pavarësisht përgatitjes në Kirgistan, Graciano mbetet besnik i stërvitjeve dhe këshillave të trajnerit të tij durrsak, mjeshtrit Enton Kikrri, figurë e palëkundur në boksin shqiptar. Është jo vetëm pedagog i dhjetëra sportistëve, por truri teknik që Graciano ndjek çdo ditë edhe kur është mijëra kilometra larg. Bashkëpunimi i tyre është si ai i mjeshtrit me nxënësin, ku durimi dhe disiplina prodhojnë mrekulli.

Pas Gracianos qëndron mbështetja e fuqishme, jo vetëm shpirtërore, por edhe logjistike dhe financiare. Babai i tij, Fred Shoshi, është figurë e njohur në Durrës, biznesmen i suksesshëm në fushën e gjuetisë dhe përgatitjes së peshkut, pronar i lokalit të njohur “Riçardi” dhe mbi të gjitha pasionant i boksit. Shoshi është president i boksit durrsak dhe zëvendëspresident i Federatës Shqiptare të Boksit.

Njeri që ka organizuar shumë evente të nivelit kombëtar e ndërkombëtar në qytetin bregdetar, duke nxitur të rinjtë të afrohen me këtë sport burrëror e fisnik. Në këtë akademi, Graciano Shoshi është ndër të paktët europianë dhe i vetmi shqiptar. Fred Shoshi ka krijuar kushte që ëndrra e të birit të mos mbetet veç dëshirë adoleshente, por të marrë trajtat e një misioni kombëtar.

Fred Shoshi është më shumë se prind. Është ideatori, nxitësi dhe garancia që ky projekt sportiv nuk është i përkohshëm, por mision i përhershëm për ta ngritur boksin shqiptar në majat që i takojnë.

Graciano e njeh mirë rrugën që ka nisur. Ai nuk ka luksin të ndalet. Sepse kur djersa derdhet mbi ringun malor të Kirgistanit, ai e di se çdo hap e afron më shumë me ëndrrën: të ndeshet një ditë për titullin botëror.

E di se përgatitja e jashtëzakonshme që po merr në këtë periudhë 2 mujore do të bëhet pasuria e tij më e çmuar, që do ta shoqërojë në çdo ring, në çdo përballje, në çdo përpjekje për të kaluar vetveten. Në moshën kur shumë bashkëmoshatarë ndjekin ëndrrat në ekran, një 14-vjeçar nga Durrësi e ndjek në ringun e jetës. I lindur më 19 janar 2011 dhe që sot po kalitet me çelik në një nga akademitë më të njohura të boksit në botë.

Me përkrahjen e Bashkisë së Durrësit, të sponsorëve të shumtë dhe të komunitetit sportiv, Fred Shoshi ka mundur të krijojë frymë të re në boksin shqiptar, duke promovuar emra si Ardit Murja dhe tashmë, duke synuar që edhe Graciano Shoshi të ngjitet me meritë në skenën e madhe.

Ëndrra më e madhe e Gracianos, është të takojë idhullin e tij, kampionin Bivol, i cili aktualisht ndodhet në përgatitje në Shën Petersburg. Ai shpreson që në ditët e fundit të qëndrimit në Kirgistan, ta takojë dhe të marrë prej tij një këshillë, një fjalë inkurajuese, një fotografi, diçka që do ta frymëzojë më tej në rrugën e gjatë të kampionëve.

Graciano Shoshi është emër, që tashmë duhet të mbahet mend. Mbetet dëshmi e qartë se puna e madhe, mbështetja e duhur dhe besimi në vetvete, janë receta për të shkuar larg. Një djalosh 14-vjeçar, por me zemër kampioni. Dhe rruga e tij sapo ka nisur… Nga lartësitë e Kirgistanit, drejt majave të suksesit ndërkombëtar. Graciano është në rritje jo vetëm fizikisht, por edhe teknikisht. Ai vetë pohon me emocion se ka përmirësuar fuqinë e këmbëve, saktësinë e goditjeve, qëndrimin në ring, dhe mbi të gjitha besimin në vetvete.

Është vetëm 14 vjeç, por mendon si një burrë, lufton si një kampion dhe stërvitet si një kalorës i betuar për fitore. Shoshi xhunjor, nuk është thjesht adoleshenti në ring. Është djaloshi që ka vendosur të sfidojë gravitetin e zakonshmërisë dhe të mbajë lart flamurin e Shqipërisë me grushta të pastër, teknikë të zgjuar dhe shpirt luftarak.

Në një nga ditët e tij të lodhshme, në strehën e malit, Graciano shkruan në ditarin e vet:

"Nuk ndihem vetëm. Ndihem i ndjekur nga sytë e qytetit tim, nga duart e babait tim, nga zëri i trajnerit tim Enton, nga shpirti i Durrësit që më jep forcë. Unë nuk do të ndalem!"

Dhe nuk do të ndalet. Sepse Graciano Shoshi është premtimi që po bëhet realitet. Është goditja që do të tronditë ringjet. Është krenaria që po rritet me durim, sakrificë dhe një shpirt që nuk njeh dorëzim.

Në majat e largëta ku shpirti nuk trembet,

Graciano rritet me grushtin që s’fle.

Një djalosh me zemër sa një flamur,

Që vrapon pas ëndrrës, pa pyetur për mur.

Kikrri e gdhend si mjeshtër i vjetër,

Me sy shqiponje dhe mendje të qetë.

Ndërsa Fred Shoshi, me zemër në dorë,

E mbjell të ardhmen me djersë dhe nder!