Anjeza Musollari: Thirrja hyjnore që na ngarkon me shpresë dhe përgjegjësi

Shqiptarë, fluturoni drejt dritës – Thirrja hyjnore që na ngarkon me shpresë dhe përgjegjësi

Urdhëri hyjnor. i ATIT të Shenjtë Papa Françesku, mision i shoqërisë shqiptare “Në krahët e shqiponjës dhe shpirtin e Nënë Terezës"!Në një botë që shpesh humbet drejtimin mes zhurmave të interesave dhe errësirës së pasigurisë, zëri hyjnor i Papës kumbon si një kambanë shprese mbi qiellin shqiptar: "Shqiptarë, fluturoni drejt dritës!"

Nuk është thjesht një fjalë e bukur për të mbushur faqe gazetash. Është një thirrje që përshkon thelbin e qenies sonë kombëtare, që fton çdo shqiptar, kudo që ndodhet, të mos ndalet në gjysmën e rrugës, por të ngrihet më lart, më larg, drejt të mirës, drejt së vërtetës, drejt dritës.

Në historinë tonë të stuhishme, ndër plagë të hapura dhe lot të padukshëm, kemi mbajtur në gjoks një dritë të brendshme që as dhuna, as varfëria, as harrimi nuk mundën ta shuajnë. Dhe sot, kjo thirrje hyjnore vjen si një konfirmim: Ju, shqiptarë, jeni krijuar për të fluturuar, jo për të zvarritur në baltën e dëshpërimit.

Ati Hyjnor njeh plagët dhe forcën tonë

Papa, si një AT shpirtëror për mbarë njerëzimin, e njihte shpirtin e popullit tonë, ai e dinte se sa shumë kemi sakrifikuar për lirinë, sa shumë kemi qëndruar në këmbë, edhe kur dukeshim të rrënuar, se zemra shqiptare nuk dorëzohet lehtë. Prandaj, thirrja e tij nuk ishte një ftesë për arratisje nga vështirësitë, por një thirrje për një ringjallje morale, një ngjitje shpirtërore, një rindërtim të shpresës.

Në një kohë kur shumë kombe përkulen para tundimeve të humbjes së identitetit, ATI me shpirtin e madh dhe të dlirë na këshilloi : ruani dritën tuaj, ruani shpirtin tuaj, ruani veten tuaj. Drita, nuk është abstrakte, ajo është vetë realiteti që mund të ndërtojmë: një Shqipëri më të drejtë, një shoqëri më njerëzore, një komb që nuk mbijeton thjesht, por lulëzon në dinjitet dhe bashkim.

Drita është në trimërinë për të mbrojtur të vërtetën, në urtësinë për të ndërtuar paqe, në forcën për të hedhur tutje korrupsionin, padrejtësinë, ndarjet e kota.Drita është në fuqinë tonë për të kthyer besimin tek njëri-tjetri, për të kthyer Shqipërinë në një tokë ku e ardhmja nuk shihet me frikë, por me krenari.

Një thirrje për secilin prej nesh

"Fluturoni drejt dritës" është një urdhër për të gjithë: nga fëmijët që sapo mësojnë për flamurin e tyre, tek të rinjtë që kërkojnë rrugën e tyre në këtë botë të trazuar; nga punëtorët e thjeshtë që mbajnë në supe jetën e përditshme, tek intelektualët që kanë misionin të ndriçojnë mendjet.

Është një thirrje që kërkon përgjigje me vepra, jo me fjalë: Të ngrihemi mbi vetveten, të mos i lejojmë plagët e historisë të na robërojnë shpirtin. Të mos jetojmë me mendjen në ikje, por me zemrën në ndërtim.

Fjalët që bëhen amanet

Le ta dëgjojmë këtë thirrje jo si një kalimtar i zakonshëm që kalon rrugës dhe nuk ndalet. Le ta mbajmë në zemër, si një amanet që e lëmë trashëgim brezave të ardhshëm: Shqiptarë, fluturoni drejt dritës! Lart! Me krenarinë e të parëve tanë që e deshën këtë tokë deri në fund. Lart! Me forcën që vetëm një popull si yni mund të ketë.Drita është atje ku duam të shkojmë. Është ajo për të cilën ia vlen të jetojmë, të luftojmë, të ndërtojmë.

Dritë mbi plagët tona

Prej shekujsh,kombi ynë është bërë dëshmitar dhe pjesëmarrës në betejën mes errësirës dhe dritës.Nga luftrat për liri, tek përpjekjet për mbijetesë dhe ndërtim, shqiptarët kurrë nuk e kanë humbur besimin në dritën e shpresës, edhe kur retë e zeza kanë mbuluar qiellin.Papa e njeh këtë histori. Ai na njeh si një popull që ka duruar më shumë se ç'mund të përshkruhet, por që kurrë nuk është dorëzuar.Fjalët e tij janë një reflektim i njohjes së kësaj force: një thirrje për ta ngritur këtë shpirt të palodhur, këtë karakter të çeliktë, në një nivel të ri — në fluturim drejt dritës.

Mesazhi si amanet

"Fluturoni drejt dritës" nuk është një fjalë metaforike. Nuk është një ndjesë kalimtare. Është një mision. Një përkushtim për të lënë pas pesimizmin, dëshpërimin, ndasitë boshe, dhe për të ndërtuar një shoqëri ku drita të jetë drejtësia, ndershmëria, dashuria për atdheun dhe vëllazëria mes shqiptarëve.Drita është vetë Shqipëria që duam të shohim: një vend ku dinjiteti njerëzor respektohet, ku puna vlerësohet, ku besimi në të ardhmen nuk është ëndërr, por realitet.

Kush nuk fluturon drejt dritës, do të fundoset në errësirë. Ne nuk mund të mbetemi asnjanës.

Detyra e brezit tonë

Sot, brezi ynë është përballë një sfide historike. Jo më betejat klasike të pushkës dhe gjakut, por beteja më e vështirë: ajo e karakterit, e ndërtimit, e bashkimit.Të fluturosh drejt dritës do të thotë të mos i nënshtrohesh korrupsionit që helmon shpirtin, të mos pranosh varfërinë shpirtërore që shuan idealet, të mos përkulesh para padrejtësive.

Fluturimi drejt dritës fillon me ndërrimin e mendësisë: nga fatalizmi në optimizëm; nga ndarja në bashkim; nga shkatërrimi në ndërtim.Kjo është epoka që na thërret të mos jemi thjesht dëshmitarë, por protagonistë të një rilindjeje kombëtare.

Në këto kohë kur bota endet mes trazirash shpirtërore dhe përpjekjesh të ethshme për drejtësi, një thirrje e fuqishme mbërriti deri në ne, shqiptarëve: "Fluturoni drejt dritës!" Ishte zëri i Papës, një zë që nuk njeh mure, që tejkalon gjuhë, kombe dhe histori, për të prekur shpirtin e njerëzimit.Por mbi të gjitha, ishte një thirrje drejtuar një populli që ka ditur të jetojë, të vuajë dhe të shpresojë në heshtje – shqiptarëve.

Ishte një ftesë hyjnore për të mos harruar kurrë rrënjët, për të mos lejuar që era e së keqes të shkulte farën e së mirës që ndodhet në ne.Papa na shihte jo si viktima të historisë, por si bij të dritës, si mbartës të një misioni të shenjtë: të ecim përpara, të ndriçojmë, të rilindim.

Emocioni i një kombi

Kur shqiptari dëgjoi këtë thirrje, zemra e tij njohu veten. Në këto fjalë u pasqyrua gjithë rruga jonë e mundimshme: nga trimëria e maleve të lirisë, nga këngët që kanë mbajtur gjallë shpirtin në errësirat e pushtimeve, nga lotët e nënave që mbështeteshin tek shpresa për një të nesërme më të ndritur.Ne jemi populli që kemi ecur nën hijen e perandorive dhe sërish kemi ngulur këmbë në trojet tona.

Ne jemi ata që, edhe kur bota na harroi, ruajtëm në gjoksin tonë flakën e besimit. një pasqyrë e shpirtit tonë: një shpirt që nuk pranon të mbetet rob i së kaluarës, një shpirt që kërkon të ngjitet lart, drejt burimit të jetës – dritës. "Fluturoni drejt dritës" nuk është një këshillë për të ikur nga vështirësitë. është një thirrje për ta përballuar realitetin me forcë, për të ndërtuar një shoqëri që mbështetet mbi vlera të vërteta: mbi dashurinë për jetën, mbi respektin për tjetrin, mbi ndershmërinë dhe besimin.Një thirrje, për të mos mbetur peng i errësirës së historisë sonë të përgjakshme, të mos biem pre e pesimizmit, të mos dorëzohemi para sfidave.

Drita si qëllim dhe rrugë

Drita, fillon tek ne – në familjet tona, në arsim, në respektin për ligjin, në mbrojtjen e së vërtetës, në mbështetjen e më të dobëtit. Ajo është në fjalën e ndershme, në veprën e mirë, në besimin se një popull mund të ndërtojë të ardhmen e tij pa u dorëzuar para errësirës së korrupsionit, urrejtjes, ndarjes dhe mungesës së shpresës.

Shqiptarë, kjo thirrje është një dhuratë, por edhe sfidë. Ajo na ngarkon me një përgjegjësi të shenjtë: të mos harrojmë se mbi ne ndriçon një dritë e veçantë, që ka lindur nga vuajtjet dhe që kërkon të shndërrohet në bekim.Tani është koha jonë. Tani është momenti të zgjohemi nga letargjia, të shkundim pluhurin e të kaluarës dhe të fluturojmë lart, drejt asaj drite që Papa e sheh si fatin tonë.

Një thirrje që mbetet

Le të mos jetë kjo thirrje një kujtim i bukur që shuhet me kalimin e kohës. Le të bëhet ajo flamuri ynë i përditshëm, ftesa që na zgjon çdo mëngjes, besimi që na udhëheq në çdo hap.Nëse çdo shqiptar zgjedh të fluturojë drejt dritës, atëherë drita nuk do të jetë një realitet i ndritshëm për ne, për fëmijët tanë, për të gjithë brezat që do të vijnë.

‘Shqiptarë, fluturoni drejt dritës! Jo vetëm sepse është një thirrje hyjnore, por sepse është thirrja e zemrës sonë të përjetshme’.