Anjeza Musollari: “Mbroni kë është pas jush dhe respektoni kë është përkrah jush”

Shefe e Sektorit të Botimeve

Anjeza Musollari

Forca e mbrojtjes dhe madhështia e respektit

       Shpeshherë, në vorbullën e përditshmërisë, fjalët që kalojnë pranë nesh marrin formën e këshillave të harruara. Ato duken si thënie të zakonshme, të cilat, sapo i lexojmë, rrëshqasin e treten. Por ka disa shprehje që nuk mund të kalojnë pa lënë gjurmë. Njëra prej tyre është: “Mbroni kë është pas jush dhe respektoni kë është përkrah jush.”       Ky është një urdhër i heshtur i jetës për mënyrën si duhet të qëndrojmë në marrëdhënie me njerëzit dhe me botën që na rrethon.

Një shprehje që në thelb nuk flet vetëm për solidaritetin, por edhe për ndërgjegjen, për përgjegjësinë dhe për etikën e një shoqërie që synon të quhet humane.

Mbrojtja e atyre që janë pas nesh

Të mbrosh atë që është “pas teje” nuk do të thotë domosdoshmërisht të kesh dikë fizikisht pas shpine. Mbrojtja është një detyrim moral.

Po ne si shoqëri e “gëzojmë” këtë ndjesi ?! Mbrojtja është barrikada që ngrihet mes të fortit dhe të dobëtit, mes padrejtësisë dhe të drejtës, mes harresës dhe kujtesës.

        Nëse ne nuk mbrojmë ata që janë pas nesh, atëherë kush do t’i mbrojë? Nëse shohim vetëm veten, duke ecur përpara pa kthyer kokën, atëherë çfarë vlere ka ecja jonë?

Një komb matet jo nga luksi që arrin për të pasurit, por nga kujdesi që u jep më të pambrojturve. Mbrojtja nuk është thjesht akt individual, por është edhe një parim shoqëror e politik: të mbrosh do të thotë të krijosh ligje të drejta, institucione që funksionojnë, një kulturë kolektive të solidaritetit.

Respekti për ata që janë përkrah nesh

        Respekt për ata që janë “përkrah nesh”. Nuk flasim për largësira, për ata që janë të harruar apo të padukshëm. Flasim për njerëzit e përditshëm që ecin krah për krah me ne: familjarët, miqtë, kolegët, bashkëpunëtorët, fqinjët, qytetarët që takojmë çdo ditë.        Respekti nuk është formalitet. Nuk është përshëndetje e thatë në rrugë, as buzëqeshje e shtirur në tryeza zyrtare. Respekti është pranimi i tjetrit si të barabartë, është dëgjimi i mendimit të tij, është njohja e të drejtës së tij për të qenë ndryshe. Respekti është të mos e përdorësh tjetrin për interesin personal, të mos e nënvlerësosh, të mos e poshtërosh.

Në një shoqëri ku respekti mungon, marrëdhëniet shndërrohen në tregti interesi, e lidhjet njerëzore humbasin ngjyrën. Përkundrazi, aty ku ekziston respekti, ka mundësi për bashkëpunim, për zhvillim, për paqe të brendshme e të jashtme. Respekti është ura që lidh individët në komunitet.

Balanca midis mbrojtjes dhe respektit

Mbro ata që janë pas teje dhe respekto ata që janë pranë teje.Një shoqëri që mbetet vetëm tek mbrojtja, pa respektin e përditshëm, rrezikon të bjerë në hipokrizi. Po ashtu, një shoqëri që flet vetëm për respekt të ndërsjellë, por nuk mbron të dobëtin, është një shoqëri e padrejtë dhe e pashpirt.Vetëm balanca mes këtyre dy shtyllave mund të krijojë një kulturë të shëndetshme shoqërore.

        Në realitetin tonë shqiptar, kjo thënie vjen më aktuale se kurrë. Shpesh kemi parë se si të fortët përfitojnë mbi të dobëtit, se si ligjet nuk arrijnë t’i mbrojnë ata që nuk kanë zë. Shpesh kemi parë mungesën e respektit në çdo hap, në politikë, ku kundërshtari shihet si armik, në rrugë, ku një shofer i papërgjegjshëm nuk e sheh këmbësorin si njeri, në familje, ku harrojmë t’i kushtojmë kohë njëri-tjetrit.Prandaj kjo shprehje është si një thirrje alarmi, një pasqyrë ku duhet të shohim fytyrën tonë dhe të pyesim veten: a po mbrojmë ata që janë pas nesh?                A po respektojmë ata që janë pranë nesh?

 “Mbroni kë është pas jush dhe respektoni kë është përkrah jush” nuk është vetëm një këshillë morale. është një formulë e jetës së drejtë, një program i thjeshtë, por i madh, me një sy të kthyer pas, për të mbrojtur ata që kanë nevojë për ne, dhe me një sy të kthyer anash, për të respektuar ata që ndajnë udhën me ne.

Nëse arrijmë t’i bëjmë këto dy gjëra, atëherë jeta jonë fiton një qëllim më të lartë, shoqëria jonë merr formë më njerëzore, dhe historia jonë shkruhet me më shumë dinjitet.Respekti nuk është luks, por domosdoshmëri

Respekti i titullarit ndaj vartësit nuk është thjesht sjellje e mirë, por është kusht i domosdoshëm për funksionimin e një administrate të shëndetshme dhe të drejtë. Nëse drejtuesit nuk kuptojnë këtë, atëherë asnjë strategji, reformë apo plan veprimi nuk ka për të sjellë frytet e dëshiruara.

Një institucion është aq i fortë sa është i drejtë dhe i respektueshëm brenda vetes.

Një vartës i respektuar nuk është vetëm i kënaqur në vendin e punës, por është edhe më produktiv. Respekti është forma më e fuqishme e motivimit. Ai i kthen punonjësit nga ekzekutorë të urdhrave në bashkëpunëtorë të vërtetë, që japin ide, marrin përgjegjësi dhe kontribuojnë realisht për ecurinë e institucionit.

Ky është mesazhi që duhet të mbajmë me vete çdo ditë: mbrojtja është akt force, respekti është akt madhështie.