Agim Vuniqi: Parlamenti i Kosovës dhe Kalorësi i Caligulës

Nëse ndonjë historian do të shfletonte dorëshkrimet e parlamentit të Kosovës, do të mendonte se janë skena të një tragjikomedie romake. Madje, nëse do të guxonim të krahasojmë sjelljen e deputetëve të Kuvendit te Kosovës me Senatin Romak në kohën e Perandorit Caligula, do të na  të kërkonim ndjesë… për fyerjen që do t’i bënim kuajve!

Në shekullin I pas Krishtit, perandori Caligula, për t’ua treguar vendin senatorëve, vendosi që të emëronte kalin e tij të dashur, Incitatus, si konsull. Një kalë, i ushqyer me tërshërë të arit, i stërkaluar me verë më të shtrenjtë se buxheti i disa ministrive të Qeverisë, flinte në stalla prej mermeri dhe kishte shërbëtorë më të edukuar se disa zyrtarë të lartë të administratës. Dhe sipas gojëdhënave, Incitatus, ndonëse me katër këmbë, nuk e ka ndërprerë askënd në fjalim. As nuk ka sharë, as ka lypur tender.

Në Kosovën e pas 2008-ës, kemi parë gjithçka përveçse qetësi dhe dinjitet parlamentar. Deputetët e Kuvendit të Kosovës, me vetëbesimin e lartë të gladiatorëve të rrjeteve sociale, bëjnë duele retorike që shpesh përfundojnë në “betejë të pulave” verbale. Sa herë që ndonjëri ngrihet për të folur, të tjerët kujtojnë se janë në amfiteatrin e Romës së lashtë, jo në Kuvendin e Republikës.

Konsultimet politike në Kosovë ngjajnë më shumë me orakujt e Delfit – askush nuk i kupton, por të gjithë pretendojnë se kanë zbuluar të vërtetën absolute. Aty ku duhej të kishte vizion, ka vetëm vendime ad hoc, që zgjatin sa afati i një statusi në Facebook. Duket sikur kushdo mund të bëhet ministër, veç t’a dijë rrugën deri në Asamblen parlamentare të Kosovës.

Në këtë realitet absurd, nuk do të ishte habi që ndonjë lider i partisë të propozonte ndonjë “kafshë” shtëpiake Orweliane si kandidat për “president”, zatën praktika e deritanishme ka treguar se kori i deputetëve partiakë është i ushtruar, për të votuar sipas shkopit të dirigjentit partiak. Madje një qen besnik, një papagall që përsërit çfarë i thuhet, apo një mace Orweliane, që fle në karrige – mund të jenë më pak të dëmshëm se disa që i quajmë përfaqësues të popullit.

Në fund të fundit, Incitatus nuk pati skandale korrupsioni. Nuk kërkoi mbrojtje diplomatike, nuk fshehu prona në Qipro dhe nuk i kërcënoi qytetarët me “reforma” që më shumë duken si shantazh. Ndoshta, Caligula donte të thoshte: “Më mirë një kalë në senat, sesa ca kuazi deputetë të rrezikshëm.”

E në Kosovë? Kemi plot Incitatusë të maskuar si reformatorë, që vrapojnë në garë për pushtet, por harrojnë që janë aty për të shërbyer qytetarëve. Ose ndoshta s’kanë harruar, thjesht nuk kanë ditur kurrë çfarë do të thotë “shërbim publik”.

Në një republikë ku kalit i Caligulës do t’i vinte turp të marrë pjesë në debat, demokracia është kthyer në parodi. Dhe kjo parodi, fatkeqësisht, nuk është vetëm humor… është realiteti ynë.