Valbona Bozgo Musai
Të prita siç pret kristal i borës rrezen.
Siç thuret pyllit një shall vjeshte.
Si tokë e tharë shiun e ëndërrt.
Shurdhërisë dëgjoj veç heshtje.
Zvargesh shpirt si pritje e ndryshkur.
Ndrydhesh thellë qelisë së nxirë.
Dritë e hënës breron lehtas.
Ndërmend më sjell një kohë të dlirë.