Me më shumë mall

Me më shumë mall

Nga Fatmir Terziu

Po ngrej një dolli

me fotografinë para syve

që ha dhe pi

si një iluzion ikën dielli deh kreshtat

dritaret tërheqin litarë të ngrirë

ka zbritur qielli në sy

sa miliona vite mbushin një gotë të tillë

nuk jam kurë duarbosh

zbraz sytë që shiun kanë pirë

vargu më josh,

të lutem, më pëshpërit,

më hidh një sy sa herë që të më kujtosh

të na bëjnë statujë dhe ngjarje mos prit

me ndjenjën e tufës

me madhështinë për t'u dehur përditë

a ia kemi gjetur thelbin kurës?!

Ata kanë nevojë për ne, si ajri i natës

nëse nuk dashurohemi, bëhemi zjarr

pëshpëriti vargu, ndërsa shiu

na binte si dallgë,

e ne si veriu

një ditë ikëm shumë larg

në një hapësirë tjetër ku poezia dhe njeriu

jetojnë dhe vdesin me më shumë mall…