Xhavit Gasa: DIKU NË NJË GUR

Krejt zogjtë kanë marrë udhë arratie

kënga e tyre është kthyer në ofshama.

Shetitjet në pyje kanë hyrë në kujtime

Foletë kanë mbetur bosh pa vezë te kashta.

Tek tyk dëgjohet një korb i zi, i trishtë

Ligjëron me krakërimë si në të qarë

Në pragje dhe sheshe prej kohësh ka qetësi

Nga tjegullat e thyera duket trau i lashtë

Portat ndryshken nga shiu me pikëlimë

Në oborre nuk ka asnjë hap që të ecë.

Dhe dallandyshet harruan kohën për kthim

Një myk i zi ua ka mbuluar folenë.

Pemët me fruta kanë mbetur në kopshtije

si ca gra që dalin drejt arës pa u krehur.

Janë mbuluar me ferra, pemë e kopshtije

Këngët e shakatë memece kanë mbetur

Nuk ka lojëra çapkënçe të fëmijëve në udhë

Tek-tuk sheh ca çifte pleqsh kapur dorë për dore

Vetëm dielli bën udhën nga agimi në muzg

Me ligjin e lashtë të galaktikës planetore

Kemi mall për pragjet me dhimbje mbuluar

Aty ku viset janë në heshtje dhe trishtim.

Diku në një gur shpresa duket se rri zgjuar

Të vijë në ato vatra stërgjyshore një rizgjim.

Comments