TIRANA

TIRANA

Konstandin Dhamo

Krahët gjigantë të vinçave,

Skica të sapohedhura

Në sfond të reve,

Përmasat e sakta përcaktojnë,

Në gjerësi dhe lartësi

Të kullave që po shfaqen

Dhunshëm

Ngjitur e ngjitur

Si mur mbyllës...

Do ta zënë diellin ato,

Kur të lindë

Dhe kur të perëndojë do ta zënë

Në horizontin tjetër…

Makinat shumërrotëshe,

Në barkun prej dinozauri

Bluajnë e bluajnë beton,

Tek shfryjnë e uturijnë

Rrugëve në kryeqytet.

Dridhet asfalti dhe dritaret,

Siç dridhen,

Kur bie tërmet…

Ku derdhet ky beton,

Ku rëndon ?

S’mbeti më një copë dhe i butë,

Humus i gjallë, ku të rriten pemët,

Lulet kur të çelin, e bari të blerojë,

S’ka më zogj,

Ikën e s’u kthyen !

Ka vetëm thatësirë djegëse,

Shira acidi ka, që djegin gjithashtu.

Por, lërini mënjanë

Shoqatat e mbrojtjes së mjedisit,

Debatet në televizione

Me nostalgjikët anakronikë

Të Tiranës tradicionale

Dhe protestuesit naivë

Që venë në krye

Ca kalamaj t’hutuar

Me slogane ndër duar,

Mënjanë lërini !

Të gjitha këto

Nuk ju lypsen,

Këshillojnë qortueshëm

Oligarkët e qeverisë.

Tirana e Re ,

Si gjithë metropolet modernë

Botës mbarë,

Do të globalizohet

Në shije, mentalitet, arkitekturë,

Proklamojnë programin e tyre

Oligarkët vendimarrës:

Të njëjtët ambalazhe përplot ngjyra

T’ushqime të gatshëm;

Mbi xhinse, mbi atlete dhe…

Mbi tutat sportive,

Të njëjtat etiketa do të shihni

Të brendeve shumëkombësh

Dhe, do të këndelleni që bota

Ju erdhi në përditshmërinë

E jetës suaj dinamike !

Ah, Milanoja dhe Parisi

Londra dhe Nju Jorku, ah !

Imazhet e tyre tashmë

Lehtësisht do t’ju përhihen !

Në daçi pyje dhe oksigjen,

Në male ngjituni, zotërinj.

Kur të përmalleni për diellin dhe jodin,

Rendni anëdetit…

Pushtetarë oligarkë

Të pandalshëm siç jeni dhe,

Të kriminalizuar,

Paratë tuaja peshojnë aq shumë

Sa mund të talleni

Haptazi dhe fyeshëm

Me këdo;

Me ligjin

Po se po !

Malet, nga ju janë kthyer

Në bogërima,

Detet në pellgje të pistë,

Ku pluskojnë plehrat e pambarimta.

Peshku që ta servirin në pjatancë

Përmban aq plastikë

Sa dhe karta e kreditit

Në xhepin tuaj…

Krahët gjigantë të vinçave,

Skicart e sapohedhura

Në sfond të reve,

Përmasat e sakta përcaktojnë

Në gjerësi dhe lartësi

Të kullave që po shfaqen

Dhunshëm

Për të zënë

Diellin në lindje

Dhe perëndim !

Por ku është vallë, ai vinç

Që do të na hedhë

Në një tjetër planet ?