Teuta Sadiku: Një imazh filmik nga vetë poeti për poetët

Kjo poezi  e ndërlikuar dhe e fuqishme ka një kombinim të imazheve mistike, të errëta dhe simbolike, të shoqëruara me ndjenjat e izolimit, fuqisë së gjuhës dhe kërkimit për të zbuluar të fshehtat e universit të brendshëm.

Roli I  poetëve në një shoqëri ku liria e shprehjes është e kufizuar është një temë e thellë dhe shumë dimensionale, që prek marrëdhënien midis individit, pushtetit dhe artit. Në këtë kontekst, poezia shërben si një formë rezistence dhe një mjet për të mbajtur gjallë të vërtetat e harruara ose të censuruara, duke u bërë një "zë" i kundërshtimit ndaj sistemit totalitar.

Në kushtet e një shoqërie ku fjala është e rrezikshme dhe e mbërthyer, gjuha merr karakterin e saj si një tunel i pafund dhe labirint. Ajo nuk është më vetëm mjet komunikimi, por bëhet një formë e rezistencës, një mënyrë për të ruajtur identitetin dhe për të sfiduar autoritarizmin. Gjuha humbet funksionin e saj të lirë dhe krijohet një "labirint" ku individi ndjehet i mbërthyer, i humbur dhe i dënuar të sakrifikojë vetveten për mbijetesë. 

Poeti si "qytetar i Ferrit"

Figura e poetit në këtë kontekst përshkruhet si një "qytetar i Ferrit", simbol i vuajtjes dhe i rezistencës së heshtur. Poeti është ai që përpiqet të kalojë nëpërmjet zhurmës së Ferrit, që është metafora e regjimit totalitar, ku çdo zë i kundërshtimit është i mbërthyer ose i shuar. Poetët janë ata që, pavarësisht rreziqeve, përdorin artin e tyre për të mbajtur gjallë të vërtetën, duke e bërë poezinë një armë të forte kundër sistemit.

Tema kryesore në këtë poezi është mungesa e lirisë së fjalës, e cila i mbërthen poetët në pranga të rregullave të sistemit. Megjithatë, ata nuk dorëzohen; përkundrazi, përdorin shkrimin si një formë rebelimi, ku çdo varg është një akt i rezistencës dhe një përpjekje për të shënuar ekzistencën e tyre. Poezia bëhet një "imazh i qëndresës", një mënyrë për të ruajtur lidhjen me të vërtetën dhe për të mbajtur gjallë shpirtin në errësirë.

Në poezinë e Markut kemi konkretizim të elementeve ,objekteve, të ndijimeve shqisore dhe ndjesore si ; squfur,  gjak,ferr ,tunel,yje,pena, ëndrra , rrëfime,hone malesh dhe me të gjitha këto ndërton realitete të ndryshme, realë e abstraktë,Nga njera anë poeti ngjit shkallët  në përjetësi, shoqëruar me tinguj flauti , në sferave qiellore dhe është poeti që zbret shkallë depërtimi në thellësi.Poetëtë kanë zbritur në Ferr,ngjyejnë penat me squfur ,të dënuar për të shkruar me gjakun e tyre.

Poezia ``Poetët``krijon imazhe që të mbeten thellë në kujtesë.Autori , vetë Rudolf Marku me një kamer në dorë filmon në thellësi të shpirtiti të poetit dhe në thellësi të labirintit të jetës ku poetët ndodhen.

---

Skena 1: Hyrja në një botë të errët dhe misterioze, në Ferr  

- një peizazh mes squfurit  djegës dhe poetët që bisedojnë të qetë.  

- Ngjyrat janë të errëta, me nuanca të kuqe të theksuara që duken si gjak, dhe dritë të murrme që shkëlqen në largësi.  

- Tinguj të errët dhe të përtejm , fillojnë të dëgjohen, si zëra të largët,

Skena 2: Universi i ferrit dhe gjuha si tunel.  

- Kamera kalon nëpër një korridor të gjatë, i mbushur me me bashkëtingëllore basesh dhe zanore prej flauti,gjuhë të panjohura që shkëlqejnë me dritë të errët.  

- Gjuha është si një tunel i pafundëm, që shkon thellë në thellësitë e shpirtit, me tinguj të flautit dhe bazes që përzihen në një melodi të paimagjinueshme, por që përmban përdëllim të heshtur. Janë të dënuar për shkak të tingujve  të heshtur,të ritmit , të fjalëve

Skena 3: Poeti qytetari i Ferrit

- Një figurë e brishtë, e mbuluar me petka të errëta, që qëndron në mes të një dritareje të thyer, duke parë një qiell të errët të mbushur me yje të shndritshëm dhe simbole qiellore.  

- Poeti mban një penë të shndritshme me squfur dhe gjak, duke shkruar në një libër të vjetër, ndërkohë që tingulli i penës është i thellë dhe i fuqishëm.  

- Bisedat sekrete të sferave qiellore shfaqen si shenja të ndërlikuara në ajër, duke u shndërruar në figura të dritës dhe hijes.

Skena 4: Udhëtimi kundër gravitetit të dashurisë  

- Një rrugë e gjatë dhe e ndërlikuar që shkon drejt një porte të ndritshme,  mbushur me mistere.  

- Poeti ecën kundër një gravitacioni të dukshëm të dashurisë, që tërheq atë mbrapsht, por ai vazhdon të kërkojë të pafatët dhe të braktisurit.  

- Maskat e realitetit bien në tokë, duke zbuluar mistere të thella dhe të errëta.

Skena 5: Zbulimi i të fshehtave të universit  

- Kamera  kalon në një hapësirë ku ndriçojnë energji të fshehura, ku tinguj të muzikës së brendshme dhe të natës së thellë përzihen.  

- Poeti dëgjon bisedat sekrete të sferave qiellore, të përfaqësuara nga figura të ndërlikuara që flasin në gjuhë të panjohura, por që shfaqen si shenja të dritës së fshehur.

Skena 6: Thirrja për të zbuluar të fshehtat  

- Kamera fokusohet tek një dorë që shtrihet drejt një dritë të brendshme, duke simbolizuar kërkimin për të zbuluar të fshehtat.  

- Më pas, shfaqen imazhe të fjalëve të fuqishme, të shkruara në gjuhë të ndryshme, që përndjekin errësirën dhe shndërrohen në dritë.

Skena 7: Përfundimi dhe reflektimi  

- Kamera largohet nga poeti, duke lënë pas imazhe të universit të errët, por plot me shpresa dhe mistere të pafundshme.  

- Ngjyra mbeten të errëta, por me nuanca të ndritshme që simbolizojnë dritën e brendshme dhe fuqinë e gjuhës si mjet shpëtimi.

---

- Muzikaliteti I poezisë është i ngarkuar me tonalitete të errëta, flaut, bas të thellë dhe tinguj të mistershëm, që rriten gradualisht duke theksuar ndjenjën e kërkimit dhe sfidës.  

- Zërat e largët dhe të përtejshëm do të përforcojnë atmosferën e universit të ferrit dhe të gjuhës së ndaluar.

---

Kjo poezi  përshkruan vizualisht dhe tingëllueshëm thelbin e gjithçkaje duke sjellë një univers sa real aq dhe abstrakt ku gjuhët janë të ndërlikuara, ku poeti është një udhëtar i brendshëm dhe ku fuqia e fjalës shkon përtej kufijve të zakonshëm për të zbuluar të fshehtat e universit dhe të shpirtit njerëzor.

Analiza e Poezisë

1. Risi të Poezisë së Rudolf Markut

- Imagjinata Fantastike dhe Metaforike: Poezia përdor imazhe të fuqishme si "gjuha është një tunel i pafund", "zanore prej flauti", dhe "bisedat sekrete të sferave qiellore" për të krijuar një botë të brendshme të fuqishme dhe të ndjeshme.

- Motivi i Ferrit si Vend i Poetëve: Koncepti i poetëve si qytetarë të Ferrit është një risi që sfidon perceptimet tradicionale, duke e shfaqur poezinë si një akt rebel dhe të thellë, ku poetët janë të lidhur me të përtej normave shoqërore.

- Ndërthurja e Elementëve Mistik dhe Filozofikë:

Poezia ka elemente të filozofisë ekzistenciale, të shoqëruara me figurat mitologjike dhe simbolikë të fuqishme, duke krijuar një peizazh të thellë mendimesh dhe ndjenjash.

2. Analiza e Figurës së Poetit

Poeti paraqitet si një qytetar i Ferrit, një krijesë që është i lidhur me zjarrin, gjakun, dhe energjinë destruktive, por gjithashtu me ëndrrat e të panjohurave dhe rrëfimet fantazmë. Ai është një shenjtor i brendshëm që shfleton thellë në misteret e universit dhe të gjuhës, duke qenë një ndërmjetës mes botës së ndjesive dhe asaj të abstraktës. Figura e poetit është e përfshirë në një luftë të brendshme midis rebelimit dhe dashurisë, midis të fshehtës dhe të dukshmes.

3. Struktura e Poezisë

- Forma dhe Ritmi: Poezia është e lirë, pa vargje të rregullta, duke reflektuar lirinë e mendimit dhe shpirtit poetik. Përdorimi i vargjeve të shkëputura dhe shprehjeve të fragmentuara krijon një ndjenjë të rrëmbyeshme dhe të pafund.

- Organizimi Tematik: Poezia i ndjek temat kryesore duke hyrë në një rrjedhë të lirë mendimi, duke u fokusuar tek koncepti i ferrit si një vend i poetit, dhe përpjekjet e tij për të kuptuar dhe përshkruar realitetin e tij të brendshëm dhe atë përeth tij .

4. Qasjet Filozofike

- Poezia trajton temën e ekzistencës në një botë të ndërlikuar, ku poeti është i dënuar të dëgjojë bisedat sekrete të universit, duke reflektuar mbi sensin e jetës dhe lidhjen me gjithësinë.

- Dialektika midis së ndjeshmes dhe të menduarit: Figura  e poetit dhe elementët si zhurmat, tingujt, dhe dënimi për shkak të gjuhës sugjerojnë një kërkim për kuptimin e jetës dhe të komunikimit në një realitet të mundimshëm.

5. Stili dhe Figuracioni

- Stili që përdor poeti  është i fuqishëm, i ndërtuar mbi figuracion të fortë dhe metafora të thella. Përdorimi i figurave krijon një atmosferë të errët, misterioze dhe simbolike.

- Figuracioni përfshin metafora të fuqishme që shfaqin brendësinë e ndjenjave dhe mendimeve të poetit, duke e bërë poezinë të ngjashme me një univers të brendshëm të plotë me ngjyra të errëta, zjarr, dhe energji të papërshkrueshme.

- Gjuha është e pasur me figuracione që sfidon perceptimet tradicionale dhe fton lexuesin në një udhëtim të thellë në botën e artistit, filozofit dhe rebelit.

Përmbledhje: Kjo poezi është një krijim i pasur me figuracion, ndërtim tematik të thellë filozofik, dhe një stil të fuqishëm që sfidon perceptimet e zakonshme. Poeti paraqitet si një figurë komplekse që jeton në një univers të brendshëm të ndjesive të fuqishme dhe mendimeve ekzistenciale, duke e bërë veprën një reflektim të thellë mbi natyrën e gjuhës, të jetës dhe të kohës.

Poetët

Poetët mblidhen ne Ferr,Mes squfurit djeges. Bisedojne te qeteA thua se jane ne shtepine e tyre.

Gjuha eshte nje tunel i pafundm;Bashktingllore basesh. Zanore prej flauti.Por zhurmat ne Ferr i mbysin bisedat e tyre.Kush tha se do te donin t’i zhvendosnin yjetDrejt Meshires? Drejt perdellimit?

Poetet jane qytetare te Ferrit,I mbushin penat e tyre me squfur, me gjakun e vet,Me enderrat e të panjohureve, me rrefime fantazmash,Te denuar per shkak te tingujve, te ritmit, te fjaleveDegjojne bisedat sekrete te sferave qiellore.

Poetet jane qytetare te Ferrit.Ecin neper hone malesh, kunder gravitetit te dashurisePer te arrite mekataret e braktisur nga gjuha.Rudolf Marku 

Teuta   Sadiku