Pse ma bëre shpirtin kaq rrëmujë
Dhe nga vetja ime
Jashtë më flake
Dridhem , përpëlitem, qesh e vuaj
Mes dy “varresh”
Bëhem shkrumb mes flakëve.
Le të digjem, të bëhem hi fare,
E vetmja vdekje
Ku shkoj duke qeshur.
Zor të gjenden në botë varre
Si dy gjinjtë e tu
Gonxhe paçelur.
