top of page

QAZIM SHEHU: Poezi


QAZIM SHEHU

KUR VIJ TEK PRAGU I DERËS

Sa herë vij te pragu i derës  së shtëpisë në fshat,

Heq rroben e hapësirës nga shpatullat dhe e var

Në një kremastar ere që përvjedhshëm në monopat

Përzien gjethet dhe lehtas vërshëllen nëpër dushqere.

 

Si me një pancir çeliku vishem  në shtëpi

Se ajo është bosh dhe mbi çati ka qarë moti,

Dridhem ,se aty nuk ka më njeri

Epo dikur këtu buzëqeshte dhe Zoti,

Edhe gjithë hapësira hynte brenda shtëpisë

Me qiellin,lulet ,pemët,përrenjtë dhe pyjet

Më ngjante se edhe çatisë

Më shumë i adfroheshin yjet…

 

Kur dal jashtë, pancir i çelikut mbi gjoks

Më rëndon e më rëndon dhe s`mund të hiqet

Tashmë ,edhe në kremastar të erës në një stuhi me lot,

Edhe rroba e hapësirës shkalafitet…

 

QESHI NJË VAJZË…

Qeshi ajo dhe e saj buzëqeshja

Rrezëlliu e pastër plot dëlirësi,

Si një kokërr misri kur e pjek vjeshta

E del nga gëzhoja vetë,në agim tek ndrin…

 

Unë e di se ajo kështu do qeshë

Sa të besojë se ia duan atë me dashuri,

Mos ndodhë o zot që dikush të qeshurën t`ia përveshë

Si kokrrën e misrit, duart kur i dridhen me hipokrizi…

 

PUTHJA

Në dirsjen e buisur të mbrëmjes

Dikur puthja shndërrohej në një inxhi

Që rrotullohej thellësive së zemrës

Dhe kurrë nuk dilte përmbi…

 

Sot të rinjtë puthen në publik

Pa u kujtuar për dashuri- inxhinë,

Duke ia zhvlerësuar pa e dtitur

Misterin që ka,thellësinë

ZYMTI

Sa dal në rrugë ,ja një kafene

Marr një kthesë dhe vijnë dy-tri,

Në këtë rrugë ku kryet djathas- majtas kthe

Xhamat shkëlqejnë e xixëllojnë përbri…

 

Futem diku,ja dy-tri vajza

Njëra qenin përkëdhel,tjetra në telefon,

Sytë ngul ,cigaren ndez e shfren.

Një muzikë e lehtë jehon e pushton

Hapësirën e klubit ku kamarieri rrotull vjen.

 

Pi kafe dhe dal,s`më rrihet

Po e njëjta gjë çdo natë të nxehtë

Se mos nesër kur nata të gdhihet

Gjërat do të ndryshojnë si fati në ruletë…

 

Kjo rrugë edhe mund mos kish kaq klube

Kaq markete e posta për pensionistë,

Por jeta mesa duket, kërkon të struket

Larg librit dhe artit nga buron dritë…

 

PISHAT

Pranverë, paradë bukurie që ndrin kudo

Në dushqet ,ahe,në bredha,

Qilimin tënd nxjerr nga gjiri dhe hijesho

Gjithçka që ta ka  ënda…

 

Po sa e mërzitshme bëhesh për pishat

Kur rroben dot s`ua ndërro,

Prandaj me rrëshirë qajnë e degët u dridhen

Vetëm erë e ftohtë fryn nëpër to…

 

Gjer në dimër i mllefos kjo ego

Por edhe dimri  dot nuk i lehtëso….

45 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page