Profet, gjeli im
-cikël me poezi-
Nga Panajot Boli
MENGJES NE ATHINE
Hap dritarën në Akropol Perikliu
Ulet në një stol të ngurte
Dhe diçka shenon në ditar…
Eskili me flokë të ngritur përpjetë
Vrapon si i çmendur në amfiteatrin e madh te Athinës
Pitagora ben kalkulimet e fundit
Për kostumin e qytetit
E Safoja si nimfë,
Me nje degë borziloku
I spërkat sytë e bukur në këtë mengjes me re të roztë
Maratonomaku shfaqet mes mjegullës
Dihat ky ushtar i Prometeut
Kah lindjes se diellit trokon
Olimpi e shikon dhe buzeqesh
Mbledh perenditë në pallat dhe fjalën ia jep Afërditës
BEFAS.... SOT
Befas,sot,ra fleta e kalendarit
Si një gjethe e zverdhur vjeshte
Janari mjekrosh, i thinjur,
E shtyu tutje ,
Tutje,në një pellg
Çakërriti ajo sytë e trembur
Pastaj...
Qetësisht humbi
Në turbullirën e mungët.
Në kalendar,
Një shenjë plage ngeli
Spërkatur me aromë nostalgjie
Një syth bulëzoi papritur
Si gjiri i vajzes
...Dhe sytë e tu pak të hutuar
Me një hije të trishtë buzëqeshje
Por ..të ëmbël.....të ëmbl ...
PROFET, GJELI IM
Gjeli në kotecin tim mbremë
Këndoi në orën dymbëdhjetë
Dy minuta para nderrimit të vitit
Për çudi, me zë ndryshe krejt...
Gjithë ditët ishin me shi
Sot mengesi luante me diellin
E unë thosha ky dreq gjel
Ka lidhje me qiellin
Diçka patjetër di gjeli im
Për vitin dymijë e njezet e tre
Në gjoks i ka shkruar profecitë
Më thoshte gjyshi im.....
Ndofta sjell një henë të re..
PULA E PANDERSHME E KOMSHIUT
Një ditë,
U zunë keq komshinjtë e mi
Sherr të madh benë
Zemërimi nga goja nxirrte shkumë të bardhë.
Nuk priten,
Ngriten armët,
Njeri lopatën,
Tjetri cfurkun.
Pula mekatare kish kaluar zonën e ndaluar
E na paska takuar gjelin e komshiut
Tani me lot në sy
U fut në mes:
-Më kryqëzoni mua
Ju jini të pafajshëm-
Gijotinë e ngriten shpejt
Aty te gardhi
E cfurku e lopata ranë mbi të...
Kurban e bënë, pulën e pandershme..
U ZGJUAN PERRENJTË...
U zgjuan ashtu papritur perrenjtë në fshatin tim
Mbi katarakte hedhin valle e zbardhin dhëmbët
Vrapojnë ato si çamarokë e llomotitin si rrugaçë
Si fëmijët e vegjël nëpër gropa llokoçitin këmbët
Në gojë vënë fyellin e iso mbajnë me gurgullimë
Gurët behen femijëri e fërkojnë sytë me përmallim
E hutuar rri fëmijëria me flokë kaçurrela të ashpra
Djegur nga dielli e gjunje të gervishur në shkembinj
Tek doja t’i tallja me jehonën qe më kthente mali
Tek vrapoja t’i kaloja,paçka se rrezohesha në brinjë
U zgjuan perrenjtë e kokën nxjerrin tinëz mbi gurë
Me femininë mbi kalin e bardhë qe humba dikur
Comments