top of page

Minush Hoxha: TI IKE...



Ti ardhe dhe ike

Tashmë mendje ime moshe

Nuk di qe sa vite

Vetëm e thot: një jetë

Me ata të vegjlit dikur

Ata engjëjtë që m’i jipnin jetës kuptim

Unë e veja mbeta si një miush

Që bodrumit të shtëpisë

Ecën me hap breshke për një troh ushqim

Me këmbet hark, të rrudhura, të zverdhta fare

Nga cepi në cep dhome

Këmbet e hapit t’ngdaltë

Që vonojnë të më çojnë jetën tek grahmë e fundit

Të piqem me Juskon tim

Vetëm, vetëm

E di i bekuari im

I dëshirit

Ylli që më bënë dritën e jetës

Ylli që më bëri shpresën e jetes

Ndo’iherë

Tek dalë për pluhur larjeje

Komshinjtë s’më njohin se më merrnin të vdekur

E unë, e unë pyes në vete:

E këta, këta nga ç’botë ardhën

E di i bekuari im

Tek je vetëm ti në shpirtin tim

Heqa dukjen e të mirëve komshi.

Të komshinjëve që kur në kuzinë zu vrapin flaka

Erdhën dhe në çast fiken ate

Dhe, më nxorren nga aty,

Dhe Haliti me bëri konak tek vetja

Dhe më shtruan supë të ngrohtë

Dhe çaj dhe një batanije mbi krah.

Eeh i bekuari im

Këta janë komshi të traditës

E ti i bekuari im, i shtrenjti i nënes

Sikur pate ngatrresë mendjeje

Dhe s’dije më ç’është lumturia

Dhe të hiki pa gjurmë se dhe këtu

Këtu skaj një nëne të rrudhur që të solli në jetë

Ka aqë dashuri, ka aqë ngrohtësi

Sa të jesh i lumtur edhe në përjetësi.

Ç’trishtim që më kaploj tek doja t’bisedoj me kalamajt e tu

Nuk dinin as një frazë të bënin

Dhe si një memece, më gishta ua thoja hallin.

Ti ike pa sosur një javë

E di nënë-më the-të mijtë nuk bëjnë pa mua

Ju ngecen hapi i vajtjes dhe tunden në frikë

Ee, i bekuari im

I thua po fjalët që t'i thoja unë dikur

Dhe, më i miri i nënes, dhe më i dashuri i nënes

Kujto dashurinë e droen sikur që ke ti

Dhe, përpëlitu e eja sa të çmallëm me ty.

Eja, eja, eja

Tek unë, tek nënë jotja

Në shtëpinë tënde tani shkretë

Në trollin tëndë që nga histori e lashtë.

m.m.h.

03.11.24

Pejë

29 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page