Minush Hoxha: KOHËRAT E Z. REBE (3)

KOHËRAT E Z. REBE

-FRAGMENT 3

Skendo e dëgjonte me shumë kujdes. Më në fund, kishte kaluar kohë në pritje të takimit me z. Rebe. I dukeshin atraktive, jo vetëm njohuritë që kishte, por edhe çasjet gjerave dhe këthesat në të menduar të tij. Dinte ate si një aspirantë të pasionuar të lirisë dhe të demokracisë që e kishin shyrë në të lexuar dhe në analiza të thella në vete. Ato të luftëtarit të pasmbrapshëm nga mëvetësia e pavarësia, jo më si dëshira e synime masash që këto i kishin perceptuar e pranuar pa njohur të plotë domethënien dhe peshën e tyre, por si diç domosdoje që mistershëm rezultonte nga qenie e njeriut. Tej kësaj, shpresonte dhe në ndonjë mendim të tij korrektiv i cili do ia kërkonte rishikim të bindjeve, nga cilado fushë. Në histori në veçanti, ndonëse e dinte se vetë qëndronte nga njohuritë dukshëm më largë se ai, por, konklusionet për ato që dinte e sa t’i ndihmojnë në interpretim të drejtë të ngjarjeve dhe personave historik.

Në ndërkohë kamarieri i solli vëren z. Skendos dhe duke ia vendosur përpara në tavolinë, ia tha: ,,Ja vera juaJ, zotëri. Urdhëroni e për të mirë pifshi”

Skendo ngriti kokën nga ai dhe e falënderoj e ai me lëvizje koke u largua. Më pas, ngriti gotën e veres dhe iu drejtua z. Rebe: ,,Për shëndetin tuaj e vite të qeta në vijim z. Rebe!”. Dhe z. Rebe ngriti gotën me votka dhe iu përgjigj me një ironi të butë: ,,Flm. dhe ty uratë e sukses në kalimit nga historiani provator në historian të vërtetë. Gëzime”

z. Skendo nuk qëndroj më gjatë në heshtje dhe iu drejtua z.Rebe: ,,Nëse nuk është tepri pa vend, më ngacmon sa të mësoj këte emërin tuaj. Kuptimin? Historinë?”. Kurse z. Rebe zu të mendoj nëse t’ia prapsoj kërkesën apo t’ia jap shpiegimin e kureshtjes. Akoma pa filluar shpiegimin, ndërhyri z. Skendo dhe ia tha: ,,Në fakt, unë dij kuptimin e zhargonit tonë leksik. Është fjala për revoltën, mospajtimin, kundërshtimin, neverinë ndaj realitetit, por...si ndodhi kjo në një kohë kur populli ishte i përulur, i sistemuar në jetën qytetare e në ndarjen e punës së bashkisë, kurse një foshnjeje i jipet një emër i këtillë. Të duket sikur familje selit në vete mospajtimin me realitetin dhe nga kjo synimin për ndryshime dhe e shprehë ate nëpërmjet emërit rebel. Apo jo z. Rebe?”

,, Po. Kështu sikur e thua afërsisht. U linda...s’di nëse të them më lindi ime Ëmë, në një vit lufte. Fëmijë cili kishte nga një sëpaku të dëshirës në familje tek e pllakoste varfëria por edhe pasiguria e të qenëmit. Ishin vitet që duhej të vendosnin dy gjëra të mëdha: supremacinë në glob dhe ngadhënjyesin në sisteme sikur u thonin atëherë-shoqërore: ate të gllabërimit e eksploatimin të të gjorit punëtor apo ate të drejtësisë dhe mbrojtjen e tij. Me të lindur, nisi të menduarit për emërin. Secili i rritur nga familja kishte emërin e dëshirës, por, ishte ,,patër familias-i” që jipte fjalën e fundit. ,,Mos gërmihni koti!” e tha paksa teatralisht e si urdhër im gjysh me autoritetin e kryefamiljarit. ,,Ky ka lindur me emërin e vetë. Ia ka përcaktuar realiteti dhe do quhet ,,Rebe” Dhe meqë fjala e tij sipas traditës së kohës, ishte ligj, urdhër i pasmbrapshëm, më mbeti ky emër” Z. Skendo dëgjonte me shumë kujdes kurse z. Rebe bëri një pushim e më pas vazhdoj:

,, Pa mbushur një vit jete e në rrethana lufte, tek zu të bombardohej qyteti, foshnje Rebe që kishte nevojë për kushte të një foshnjeje sa të jetë i kënaqur e i qetë, e zë një vajë i vrullshëm, i pandërprerë e me dnesje. Ëmë e tij, që ta qetësoj,, tek e mba mbështetur për gji, vajtën në fund të oborrit dhe, sapo mbërrijten atje, bie dhe plas bomba mu në shtëpinë ku qëndronte më parë. Çfarë instikti! Çfarë alarmimi rreziku! Një vajë dërmonjes-një vajë shpëtues. Dhe kjo u interpretua si rebeli foshnjeje në mbrojtje të vetes. Më pas, gjithë jetën kjo foshnje bëri ,,vajë” mbrojtës e mospajtimi. Dhe z. Skendo, unë kur nuk munda të mësoj parashkakun që çoj nga emëri im!”