
Dhe unë, si ti, rënkime plot’
I mbaj në zemër për ngamot
Dhe pres, dhe hesht, jam vetmitar
Ti gjen një shkëmb dhe dallgën plas
Xhindosur prapsesh me maraz
Këtu liman, më tutje – varr…
Mua askush s’më thotë; “Vëlla,
Duro, se jeta dhimbje ka…”
Prandaj kundroj pushtetin tënd
Që kthen në lodër kush guxon
Dhe jetë e fat i flak’ në hon
Pastaj qetohesh përnjëmënd
Ç'mistere fsheh, o përgjimtar?
Unë mes gërmadhash s’di ç'të marr
Andaj sodis e brengën tret
Por ti gjëmon tallaz e shkumë
Pulbardha klith e s’bën dot’ gjumë
Laje dhe yllin tim, o det!
Vlorë, Dhjetor 2020
Comments