Meçan Hoxha: Me poetin Vaso Papaj, nëpërmjet një poezie.

           Sa herë më shfaqet poezia “Edison”, më pëlqen të ndodhet pranë dhe komenti im:

          Vaso Papaj, është shkrimtar e poet që ka lindur në Durrës dhe, i ngjizur, si rrallë kush, me këtë qytet, këtë qytet të madh, që nuk e nxuri kurrë, madhështinë e poetit. Shkëlqimi i Vasos i vriste sytë qytetit të madh, e të zhurmshëm bregdetar. Ndaj e la të frymonte e të formohej jashtë dyerve të tij. E la bunkierëve, baltërave, blozërave, për tja zbehur gjykimin, venitur shikimin, përgjumur ndjenjat, thënë ndryshe: gjunjëzuar në baltë, në blozë, mbyllur në bunkier, pa dritë, pa njerëz, pa jetë.

          Dhe, kështu do të kishte ndodhur, po të ishte një njeri i zakonshëm, por, Vaso Papaj ishte dhe është artist i madh. Llogaritë nuk qenë bërë me përmasat e tij. Ai ishte diamant që s’ kishte çfarë t’i bëjë balta, ndryshku e zgjyra, ishte prush që nuk e shuante shiu, lumi e deti, ishte sy që shihte e sheh përtej realitetit zyrtar, vesh që dëgjonte e dëgjon çdo rënkim, zemër që ndjente e ndjen çdo dhembje dhe nuk u ndje i mundur asnjëherë, po me besim te vetja, kultivoi, rriti e zhvilloi artin, si të vetmin mjet, me të cilin një njeri mund të “matet me një mal”. Kishte besim, se do të ndodhte dhe për këtë punoi, kur të tjerët flinin, i qëndroi furtunës që i thante shpirtin dhe dashuroi, për të mbajtur pranë shpresën. Këto, pak përshtypje nuk i kam marrë në kafe, por i kam gjetur në librat e tij, në prozë e poezi, ku ua ka thënë të gjithëve. Dhe, ua thotë përditë.

          Gëtje-ja i madh, na ka këshilluar, se është mirë që, çdo ditë të dëgjojmë një këngë të bukur, të shohim një pikturë të bukur dhe të lexojmë një poezi të bukur, mundësisht të mësojmë, dhe ca vargje përmendësh. Ka kohë, që, këtë të fundit, ma ka mundësuar poeti, Vaso Papaj. Ai, çdo mëngjes, fut në fb. nga një poezi të tijën, të cilat unë i lexoj me qef. Poezitë e Vasos janë të dobishme dhe të bukura. Janë të dobishme, se përcjellin mesazhe të rëndësishme për zhvillimin dhe përparimin e shoqërisë. Na rrëfejnë çfar kemi gabuar, çfarë nuk po bëjmë mirë dhe, ç’duhet të bëjmë në të ardhmen. Janë të bukura, se kur i lexon të sjellin kënaqësi, jeton e njësohesh me to dhe, ngarkohesh me emocione pozitive.

          Poezia e Vasos, i këndon dhembjes dhe dashurisë. Në to dashuria ka dimensione universale. Dashuron natyrën dhe peizazhin, dashuron njeriun dhe virtytet, dashuron të bukurën, kudo që ajo shfaqet, sidomos te dashuritë e jetës së tij. Vuan dashuria e Vasos, sepse i duhen stërmundime për të mbijetuar e triumfuar.

          Poezia e Vasos, ulërin kundër dhembjes. Edhe dhembja, që ndjen dhe përcjell me poezi, Vaso Papaj, është universale. Ndjen dhembje për jetën dhe fundin e një fatkeqi, ndjen dhembje nga vuajtjet e pamerituara të njeriut të zakonshëm, ndjen dhembje për popullin e tij. E, shkak për këto dhembje, poeti tregon njerinë. Njerinë që privon lirinë, për njerinë.

          Mungesën e lirisë së popuulit të vet e vlerëson si gjëmën më të madhe, që ka prurë shumë mënxyrë, edhe për jetën e tij. Ndaj poezia e Vasos, është qëndresë, është thirrje, është marsh, është zemrim e revoltë. Shpesh herë, i soset durimi dhe thërret: deri kur?! Ose shkruan, “Një SOS”:

          “Është SOS poeti, ndaj dhe ia vlen.

            S’e ndjeni, miq? Nga ankthi shpërthen!...

            Se dashurinë çdo ditë që kalon,

            Si varkë mes detit tufani largon.

            Nga bregu ynë, nga ky djep i shenjtë,

            Me vete po merr gjer dhe shpërgenjtë.”

         Tematika, problemet, mesazhet dhe bukuritë e poezive të Vaso Papajt, duan angazhim të gjerë, ku s’do të mjaftonte as një libër e jo më një shkrim, po unë, siç e kam thënë në titull, do të ndalem në një poezi, që i kushtohet piktorit Edison Gjergos, të cilën e ka shumë për zemër, dhe e përsërit te statusi i tij. Edhe mua më pëlqen, se kryej dy shërbime në të njëjtën kohë: shikoj një pikturë shumë të bukur dhe lexoj e ndjej një poezi, po aq të bukur.

          Lexuesi merr shumë mendim, ide, estetikë dhe frymëzim për veprim, në atë poezi. Ajo flet shumë, po nuk duhet të mbetet pa vemendje e pa mbështetje, sepse ndryshe, poeti gjendet i vetëm në fushëbetejë. Është e rëndësishme që të bashkohen forcat kundër së keqes, që, e keqja të mos rritet e të mbysë vlerat e progresit, dhe ne të bëjmë vendnumuro, me hallet tona pambarim.

          Këto mendime më vorbulluan rreth poezisë së Vaso Papajt, këtë mëngjes, ndërsa po përjetoj poezinë: “Edison, (Në Galerinë e Arteve)”, kushtuar krijimtarisë së, Edison Gjergjit.ndjeshmёrinё e artit, poezinё e vёrtetё dhe prozёn e vёrtetё.

Meçan Hoxha

Ish kryetar I Lidhjes se Artistëve dhe Shkrimtarëve të Durrësit