U shkrova një letër miqve të mi
për botën, dhe si vazhdone ajo,
kam përdorur stilolapsin tim qe kam preferur
dhe gjithë dashurinë që kam për ta
koha nuk ka qenë e mirë me mua
Duke me nxjerre ne shtresat e mashtrimit
Njerezit qe gabimishte kane menduar
Ti shmangen syve te mije dhe mendimit
Me kenaqesi po marshoje drejte perendimit
Drejte rruges time pa kthim
Ketu ku qetesisht gjeje transparencen e mendimit
Ndodhe qe te jete fundi im i sigurte
i njohjes se prapsirave te njerzimit
Mashtruesit dote me presin
Me buzeqeshje te liga
Duke bere kontraband
Me hallet e tjereve dhe me hallet e mia
do te zgerdhihen nga bllokimet e tyre
Te prespektives dhe nje kontrate te re
Per mua, per ju , dhe per te gjithe ne-
E shofe,e shofe shum qarte,
Mos me merrni per te ngrate
Mos u entuziazmoni
Mes fraksioneve te mia po jetoni
Per sa kohe qe mendimi im shkelqen
Per sa kohe qe marre fryme
Per ditet qe trupi im vazhdone te ece
Me lojen njerezore qe vendos duart per zingjire
Drejte drites per me teper influence
Duke i lene ata mbyllur me kapak
Ne birucen ma te thelle
Ne erresiren e ferrit
qe tashme e kane hak
A jam i lire?
A duhej te isha me mire?
Ate une e dije
Pore vazhdoje te vrapoje
Deri sa te ndalem
Per te pritur vdekjen
Duke u ushqyer me ditet e jetes
Qe me kane mbetur
E ju dote me gjeni
Duke notuar larg
per gjera me te mdha
Jeta nuk eshte kenge
qe perseritet refreni
Pore nje skene aktrimi
qe shpesh here as drita nuk ka
A e dini ku dote me gjeni mua
si nje kallep jeta me ka gdhendur
E tash une jam formuar
Per atje ku firshkellen qielli kaltersuar
Ne harmonine e yjeve te mire pozicionuar
Rasim Ahmati
London 31-10-2020
