Laver Goxhaj: DY NGJARJE HISTORIKE

DY NGJARJE  HISTORIKE TË JASHTËZAKONSHME,

NË NJË DATË MUJORE

1.     10 KORRIK 1943: DITA E KRIJIMIT E USHTRISË ÇLIRIMTARE E

SHQIPËRISË  - ÇLIROI SHQIPËRINË DUKE I DHËNË SHANSIN TË KRIJOHET SHTETI DEMOKRATIK  MË LIGJOR NË EVROPË.

2.    10 KORRIK 1952: INAUGURIMI I KINOSTUDJOS “SHQIPËRIA E RE” –

PREZANTOI NË EKRAN SHKQLQIMIN EPOKAL TË SHQIPËRISË.

                                    Tiranë, 10 Korrik 2025

I.              Më 10 KORRIK 1943, u krijua SHtabi i Përgjithshëm me vendim të Këshillit të Përgjithshëm Antifashist Nacional Çlirimtar, mbledhur më 4 Korrik 1943, në Labinot të Elbasanit, bazuar në zbatim të vendimit të Konferencës së Pezës, mbajtur më 16 Shtator 1942, plaforma pluraliste e së cilës e vinte theksin “.. për një organizim më të shëndoshë të gjithë shqiptarëve”.  Në rezolucionin e saj theksohej: “Prej lufte dhe në luftë ka për të dalë dhe Shtabi Madhor”. Dhe më 10 korrik Këshilli i Përgjithshëm, përmes një proklamate të përgjithshme, njoftoi popullin për këtë ngjarje të rëndësishme.]

Nismëtarja e Konferencës së Pezës, Partia Komuniste Shqiptare, e krijoi Shtabin e Përgjithshëm të Ushtrisë Nacionallirimtare kur Shqipëria ishte në ditët më të vështira të saj, për zhvillimin e organizuar të luftës për çlirimin e Shqipërisë, e cila shënon edhe datën e Ushtrisë Popullore të Shqipërisë. Detyrat më të rëndësishme të SHP ishin: organizimi i UNÇSH, udhëheqja strategjike dhe operative e saj, përpunimi i taktikës së luftës partizane dhe udhëheqja e kësaj lufte. 

E lavdishme është rruga e ushtrisë sonë Popullore. Emri i saj është shkruar me gjakun e 28.315 Dëshmorë të nënave shqiptare, përfshi dhe të 205 dëshmorëve të nënave italiane.

Në vargun e pikave kulmore të historisë luftarake mijëravjeçare shqiptare, ngrihen madhështore vitet e Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare 1939-1944.

Ajo luftë shkëlqen, veç të tjerash, për shkallën e lartë të organizimit e të drejtimit. Nga format e ngushta të qëndresës, duke filluar me veprimet luftarake mbrojtëse, më 7 Prill 1939 kundër agresionit fashist Italian, por që deri në vitin 1941 lufta pati karakter spontan. Me krijimin e Partisë Komuniste Shqiptare, forca politike që përqafoi e propagandoi idenë e luftës së armatosur kundër pushtuesve, filloi të përpunohet një strategji me vizion të qartë, që erdhi duke u përsosur, krahas rritjes dhe zgjerimit të luftës. Impulse  të fuqishme i dha zgjerimit të luftës  së armatosur Konferenca e Pezës, me nismën e Partisë Komuniste, e Mbështetur në këtë platformë u krijua Këshilli i Përgjithshëm Nacionalçlirimtar dhe fronti Nacionalçlirimtar, i cili hodhi themelet e bashkimit politiko-ushtarak të të gjithë popullit shqiptar në luftëtë armatosur pa dallim feje dhe ideje.

Si rrjedhojë, ajo luftë u zgjerua, u organizua e u forcua pandërprerje.

Zhvillimi i asaj lufte çoi natyrshëm në zgjedhjen e aleatëve e deri në formimin e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Heroike Nacionalçlirimtare Shqiptare, istitucion që mori në duart e veta drejtimin e kësaj lufte heroike, duke e shndërruar atë në kryengritje të armatosur të fuqishme popullore, nën udhëheqjen e PKSH me në krye  Enver Hoxhën, i cili e drejtoi Shqipërinë “Në çdo dallgë dhe rrebesh, / Historia siç e desh / Komandant dhe Kosmisar”, sikundër thotë edhe kënga popullore. Po sot, a kemi Ushtri të armatosur dhe të aftë që t’i dali  për zot vendit? Jo!

II.            Në ora 09.00  të datës 10 KORRIK 1952 u inaugurua në Tiranë  ndërtesa e

Kinostudjos "Shqiperia e Re" me gjithë kompleksin e studiove filmike, qëndra e madhe e artit kinematografik  shqiptar, industria e filmit shqiptar.  Për herë të parë në Shqipëri filloi nga puna arti dhe shkenca e regjistrimit dhe e shpërndarjes së Dritës, thënë ndryshe “arti i të treguarit në lëvizje të përditshme  zhvillimi shoqëror, ekonomik, mendor, arsimor, kulturor, industrial, bujqësor e blegtoral, veçanërisht përsosja morale e popullit të Shqipërisë socialiste”, KINOSTUDJUA “SHQIPËRIA E RE”, themeluar në përvjetorin e IX të themelimit të Ushtrisë Popullore Shqiptare.

Në ceremoninë e inaugurimit të kësaj vepre të planit të parë 5-vjeçar asistonte Kryetari i Këshillit të Ministrave Enver Hoxha, Presidenti i Presidiumit të Kuvendit Popullor Dr. Omer Nishani, anëtarët e Byrosë Politike të KQ të PPSH: Hysni Kapo, Gogo Nushi, Beqir Balluku dhe Spro Koleka, deputetë, anëtarë të qeverisë, funksionarë të lartë të partisë e të shtetit, gjeneralë të Ushtrisë Popullore dhe përfaqësues të organizatave të masave.

Shiritin e inaugurimit e preu Enver Hoxha.

Në një nga sallat e projeksionit, Enver Hoxha dhe të pranishmit e tjerë panë shfaqien e të parit kinozhurnal të prodhuar në kinostudion e re shqiptare. Punonjësit e Kinosstudjos i dhuruan Enver Hoxhës kopjen e parë të kinozhurnalit të ri të prodhuar nga vetë Kinostudjua.

Paralel me ndërtimin e godinës kryesore të  Kinoshtuios “Shqipëria e Re” me të gjitha anekset e saj, ishin dërguar studentë shqiptarë në shkollat kinenematografike  në  Rusi, Çeki dhe Hungari. Prej këtyre shkollave erdhën kuadrot e para që krijuan premisat për krijimin e qendrës kinematografinë me emrin “Kinostudio Shqipëria e Re”, një emërtim ky që i përshtatej sistemit më të përparuar shoqëror socialist e cila e justifikoi veten, ku për 37 viteve, 1953-1990, prodhoi 270 filma artistikë me metrazh të gjatë, 700 dokumentarë dhe 150 filma të animuar, ku rreth 90% e prodhimeve të atëhershme ishin me karakter edukativ, kulturor dhe historik. Bazuar në këtë prodhim kinemetografik rezulton se janë prodhuar 1.120 filma artistikë e dokumentarë, mesatarisht 30 filma dhe dokumentarë për do vit, ose 2-3 filma e dokumentarë në çdo muaj! Dhe e gjithë kjo prodhimtari artistike është financuar nga shteti. Shumica e artistëve të asaj plejade socialiste arritën të konkuronin edhe artistët më të shquar me famë botërore. Dhe nuk duhet harruar fakti se më herët në Shqipëri kishte vetëm kinema që shfaqnin vetëm filma të huaj. Filmi i pare artistik i prodhuar nga kjo Kinostudjo ishte "Skënderbeu", bashkëpunim ky me kinematografinë sovjetike, në vitin 1953.

Ndërkohë, gjatë  periudhës pluraliste “demokratike” për 35 vjet “demokraci”, 1990-2025, asnjë film artistik e asnjë dokumentar, dhe, çuditërisht, politikanët dhe inteligjenca e paguar nga partitë aktuale politike me veprimtari ekonomike dhe edukative antikombëtare e këtyre  35 viteve marrin guximin dhe epokës të ndritur të rendit socialist i thonë: diktaturë! Që do të thotë se në “demokracinë” pluraliste shqiptare mashtrimi, nihilizmi dhe hipokrizia i kanë kaluar kufijtë e imagjinatës mashtruese. Ky është prodhimi “artistik demokratik” i vetëm aktual shqiptar.

“Ska gajle! – shkruan Skënder Luarasi në nëtorin e vitit 1945 –Shqipërinë që ndërtoi Skënderbeu, na e prishën Turqit me tradhëtarët shqiptarë. Shqipërinë që ndërtoi Ismail Qemali me patriotët e tjerë, na e prishën Ahmet bej Zogu dhe patroni i tij, Musolini. Shqipërinë e sotme që e çliroi gjithë populli me Enver Hoxhën, duhet ta ndërtojmë ne në mënyrë që të mos dalin më tradhëtarë që të na e prishin përsëri.” (“Fjala shqipe”, Tiranë, 1961, f.57). Ku janë sot kinematografia, bujqësia, blegtoria, industria e rëndë dhe e lehtë, ajo kimike, metalurgjike, ushqimore, e armëve, e drurit, ushtria dhe armatimi i saj që ndërtuam në vitet 1944 - 1990? Në zero. Historia jonë na u përsëritkërka(!)

Tiranë, 10 Korrik 2025