Ja, bora nisi...
Dhe ja...,
Dëbora e parë me flokët e saj të butë,
Nisi të bjerë shtruar si çdo vit,
Kjo bardhësi si dekor dimri,
E paska zbukuruar qytetin tim me dritë...
Ti,
Nxitove e erdhe pranë meje,
Kjo borë fytyrën ta spërkati me fije argjendi,
Ndriçonin stërkalat faqeve prej molle,
Bukurinë tënde kjo bardhësi e treti...!
Pastaj,
Më kërkove me ngulm ta dije,
Përse dëborën e doja kaq shumë...,
Ajo me dimrin vinte si një ogur i mirë,
Dhe niste të flinte gjumë!
Të thashë se...,
Ajo dukej e paqtë si ty,
E unë me shpirtin e bardhë si bora të njoha,
Kjo borë qumështore qytetin e shndriti,
Ndërsa tek ty unë diellin e zgjova...!
Dhe...,
Kur kjo borë bukuroshe të shkrijë,
E fort në rrëpira të rrëshqasë,
Unë e di mirë që, edhe për në të dy,
Ajo me gurgullimë do të ketë filluar të flasë...!
Gj. Sh.
Dhjetor 2022
Comments