Irma Kurti: Poezi nga Stanley H. Barkan (SHBA)

STANLEY H. BARKAN ka lindur më 1936 në Brooklyn, Nju Jork. Ai është poet, përkthyes, redaktor dhe botues. U rrit në Nju Jorkun Lindor midis shumë njerëzve që ikën nga Evropa e pushtuar nga nazistët. Barkan mbeti i mahnitur nga gjuhët që flisnin dhe historitë që tregonin sesi dhe pse u larguan nga Evropa. Ky interes për të njohur gjuhë të tjera formoi bazën e jetës dhe të punës së tij si koordinator midis kulturave, duke u përpjekur me zell të mësonte gjuhë të tjera. Gjatë 27 viteve si mësues në sistemin e shkollave të mesme të Nju Jorkut, ai u njoh me poezinë e poetëve të gjuhëve të tjera si dhe me veprat e përkthyesve të mëdhenj, si Gregory Rabassa, me të cilin krijoi një miqësi të ngushtë. Si botues, ai ka botuar një numër të konsiderueshën poetësh të gjuhëve të tjera - vepra në 59 gjuhë të ndryshme. Poezia e Stanley H. Barkan është botuar në 23 edicione, në 28 gjuhë të ndryshme, duke përfshirë edhe botime dygjuhëshe (bullgarisht, kinezisht, italisht, polonisht, rumanisht, rusisht dhe spanjisht).

JANAR

Ngrica

mbulon degët e zhveshura,

të zeza kundrejt qiellit gri.

Ashtu si syri i një uragani,

era vëzhgon rrjedhën e saj tani.

Akulli thyhet si copëz xhami

poshtë strehëve të çatisë,

duke u shpërndarë ndër shkallë.

Dera heziton të hapet

ndaj tërheqjes së duarve.

Hunda cingëron nga kontakti

i parë me ajrin jashtë,

njeriu me mundim ecën në rrugë.

I mbuluar më gëzof,

shallin e hedhur në qafë,

veshët e skuqur,

ai e shtyn veten

në Janar,

të gjitha halat e pishës

të mprehta janë si mendimi

i daljes së parë.

MACET DHE QENTË E TEL AVIVIT

Asnjë qen nuk e sulmon një mace në Tel Aviv.

Të paktën jo në disa pjesë të qytetit.

Macet ndjekin udhën drejt

—dhe kjo është e gjitha.

Kështu, në disa pjesë të qytetit,

macet dhe qentë ulërijnë nën dritën e hënës,

nëse jo të gjithë njëherësh, të paktën

brenda një paqeje të blinduar,

disa mace dhe disa qen

mësojnë të jetojnë së bashku

— nëse jo për zgjedhje,

e bëjnë thjesht nga nevoja.

  1984

FLAKJE

Unë nuk kam grepa,

as rrjeta nuk kam,

për t’i hedhur poshtë

në ujërat e trazuar.

Vetëm copëza e thërrime

për peshqit

që presin nën urë,

poshtë në thellësi,

për t’i gjetur në sipërfaqe

me gojën hapur vijnë.

E kam flakur bukën

në ujërat

e shpengimit,

si dhe mëkatet që kam bërë,

duke shpresuar në një tjetër vit,

një vit kur xhepat e mi

do të jenë bosh

dhe asgjë s’do të kenë

për të hedhur tej në det.

PËRKTHEU NGA ANGLISHTJA: IRMA KURTI