GJUHA E SHPIRTIT
Nga Xhemile Aliu
Sa gjatë , gjatë që të folem Oh e shenjëta gjuhë e jona Sa rrugë të gjatë që bëre Deri tek shkruarja juaj Tridhjetegjashtë shkronja Të arta por dhe të zjarrta Krenari ndër ma të lartat
Mbi kombin bekimin nga zoti O gjuhë e arta gjuhë shpirti Eh , dhe ne zoti s’na harroi Shkelqim meteorësh lëshoi Në gjrinë e arbërorit t’bekuar O gjuhë e shenjët o mos e kuvenduar
Në Manastirin e shqiptarisë U mblodhën burrat e kombit Gjuhën ton donin për ta stolisë Për t’ia dhen bekimin e zotit Për jetë e mot të rroj kjo gjuhë Më rrënjë të thella nën këtë trull
Që nga pellazgidhtja e lashtë Për të jetuar në kohën Ilirjane Nëpër dallgë e stuhi të kohës U bërë e fortë porsi shkemb Më forcën titanike u qendrove Barbarizmave të gjithë kohërave
Dhe sot qendron në shpirtinë e arbërori Qendisur me shkronja që ndriqojnë Lartë sa lartë imazhin e kombit ton O gjuhë e bekuar gjuhë, mjaltë shpirti Zoti na dhuroi këte shkelqim shpitror
Dhe ne sot të urojmë datlindjën e tridhjetegjashtë shkronjave tua Që lëshojnë rreze drite mbi qiell E ne ngritemi lartë, oh sa lartë Shpërndajmë imazhim shkelqyes Mbi të shtrenjltin kombin ton QOFSH E BEKUAR PËRGJITMONË
22-11-2019
