1.
Gishti tregues
Nga Fatmir Terziu
Ai që lëviz mendimin
një udhërrëfyes edhe në errësirë,
në fronin e tij të vërtetë …
kallëzimi i tij qetë e tejçon syrin në qiell.
2.
Me majë të gishtave
Ti ecën afër meje, më mban në jetë,
nuk të ndjej,
kapërcen duke u përthithur në trupin tim,
buzët e tua më luten të qëndroj përgjithmonë,
sikur më ndjen aq të fortë
në këtë vegim.
Por unë po rrëshqas.
Brenda fletëve të një libri,
strukem,
gisht pas gishti,
lexoj shenjën e tyre
dhe zgjohem.
Koha do ta tregojë këtë histori,
thjesht prisni dhe shihni si do të krijohet
si atëherë në një ditë e në një natë.
përfundimi i kësaj historie, i mirë apo i keq
gjithmonë ka qenë me fat.
Po rrëshqas.
Dhe ndjej se si ikën brenda shkrimit,
shkruaj psalmin e ri të dashurisë,
përtej kulmit,
rrëshqas, dhe eci me majat e gishtave,
kërkoj të të gjej mes gjumit.
3. E mbrume
Bujanë në lumin e madh të lotit
buit buhërt bukën e harruar
duart
vetëm ato të hapura përqafojnë agimet
shtruar... Buka
e ndorme ia kalon bukës
pranë vezëve të ngjyera të Pashkës
duke bekuar,
cilët duar nuk u panë nga sytë
e përlotur të nënave në sofrën e shtruar?
4.
Cikth
Cikshëm u lëshuan motet, stinët, muajt
harruan ditët, vitet, vetë Kohën
librave të shkruara me akull
Agimet e lindjes u ftohën...
Dhe çdo kalimtar në udhëkryqin e pashkruar
griste cikth vetveten
në botën e zbrazur, piskamë
cikatur vajtonte fletët,
për kohën që e vranë.
Sikur të gjitha të ishin bukë-bereqet
të paktën zbrazëti s’do kishte në këtë jetë!
Komentáře