Dy poezi imazhiste nga cikli “IMAZH”
Nga Reis Mirdita
Rrudhat
Kërrusur nën diellin e shëndetshëm; vet, pa shëndet, rraskapitur e me orbita pa gjallëri, në ballin e rrahur plotë meandre.
Topografì mbi faqet e përvuajtura nga mosha dhe skamja, nga lindja e sot. Rreth tij, rrotulloheshin hijet meskine të meskinëve që lëviznin të vdekura po sikur ata që i shkaktonin, nën këtë diell të ciklit vjetor.
Në shpinë varur, janxhikun e babës vet që ndërroi jetë vjet; e në të, kupën e gjizës së bab’plakut, barÌ i kamotshëm i fshatit Djerranak.
Të çarat
Një sofër me të çara si varra zëmre që lindin nga dhembja e skamës o e dashurisë, kur ajo i ngjan sofrës së lashtë por dhe të sotshmes, pa kripë e pa bukë; vetëm me çanakun e drunjtë mbi të, të mbushur me përzierje krundesh e hithrash ku i mbushnin lugët, gjithnjë të drunjta, gjithnjë të çara, si varra.
