MYSLIM MASKA
DY POEZI
ZOGJTË
Sa doli nga çmendina,
I bërtiti ERËS me sa fuqi kishte:
Të lutem,
Të lutem shumë…
Mos qaj nëpër pyje,
Se do më trëmbësh
Zogjtë,
Që këndojnë Brënda meje…
KUPERI
Qën jam,
Por mllefin s’e mbaj dot:
Qënushkat e mia ma dredhin…
Larg qoftë,
Mos ndodhtë kështu,
Dhe me ju,
Njerëzit…
I ke goditur të dyja i dashur Myslim, por e para veçohet për tjetër rezonancë poetike. Përveç raportit: pylli, zogjtë, poeti, ajo provokon dhe simbolika të tjera si p.sh.: Pylli-populli me këngët-brenga e gëzime të tij, që janë dhe të poetit, i cili thërret: Mos ia vrisni se vetvetiu më keni vrarë dhe mua!, etj. etj.
Kurdoherë duarplotë Mik i veçant! Përqafime! Kozma Gjergji.
E para, natyrisht e vecante...!