Dudiana Lela: Poezia e Fatmir Terziut “SKELETET NUK FLENË”

Një poezi kaq metaforike dhe pse jo të mbushura me një “trishtim “ inkoshenc, por të vërtetë, nuk ka se si të kalojë para syve të lexuesit , pa u ndalur!

Një “vuajtje” e poetit për atë në fak se çfarë është poezia e vërtetë për të, ku e ka drejtimin muza poetike , që të kryhet mirë misioni i saj, të bën që vargu të jetë shndritës!

Metafora e bukur, e dhimbshme w poetit në shprehjen

“skeletet e poezive formohen kur shtrihem për gjumë dhe ato fillojnë e kërcejnë e të rriten nën lëkurë” janë brilante!

Një vërtetësi poetike!

Një muzë poetike e shndrruar në dëshirë , frymëzim momental në prag gjumi, duke kryer kështu

misionin e vëetetë të

“ zgjimit” të nisjes së muzës poetike!

Nëse një poet ndërton “ skeletet” e vargut , nën optikën e qartë poetike të tij, “ kërcejnë” e ,bashkohen “ kockat” dhe kështu formojnë

atë strofë të bukur , të mbushur me mesazhet e vërteta, goditëse të VLERËS, poetike!

Këto metafora burojnë vetëm nga një shpirt krijues artistik dhe të ndjeshëm të këtij poeti, që në dehjen e vargut të tij modern , stilitikisht i saktë,“ndjen botën e tij të përjetësisë”!

Shumë i bukur dhe me ndjesi e veçantë vargu edhe për ne lexuesit!

Me çiltërsi poeti pohon se në frymëzimin e tij ka dhe nga ato vargje , që mund të “ zhduken” në përhumbjen e poetit para gjumit, por me siguri në botën ndjesore të tij, ato kthehen në “ silueta” që jetojnë gjatë!

Janë si “ fëmijë” vargjet për poetët, të dashuruar marrëzisht pas tyre!

Një mesazh jashtëzakonisht i bukur në rreshtat metaforike kaq të mrekullueshme që gjeta në këtë poezi:

Poeti u lutet” kockave” të skeletit poetik se, pavarësisht se ndeshët në “ torturimin” e penës time , ju mos e ktheni kokën prapa duke kujtuar “ torturat” pasi unë, poeti, do t’u kthej përsëri në jetë!

Dhe ti o njeri, që përplasesh me lloj-lloj “ vuajtjesh” e dhimbjesh mos u ligështo , kthehu fuqishëm në jetë e frymëzohu pikërisht nga “ kockat” e “ skeletit” tim poetik- thënë në heshtje në pëshpërimën e poetit!

E kujt nuk do t’i pëlqente ky mesazh kaq brilant gjendur në vargjet e kësaj poezie?!

Prandaj unë personalisht e admiroj shumë vargun poetik metaforik!

Janë ilaç shpirti!1

E rreshti i fundit se , megjithëse poeti ynë selektiv përpiqet t’i ruaj vargjet edhe si siluetë, ka nga ata që për shpirtin e vërtetë ndjesor të poetit për të dhënë gjithçka të bukur nga muza e tij, disa “ kocka” poetike nuk dëshëron të jenë pjesë e “skeletit “ të muzës së tij dhe si e tillë ato do të përfundojnë në “ skrap’!

Çfarë selekti poetik i vargjeve të këtij poeti!

Në këtë rast falenderoj shumë këtë poet , që përzgjedhja e krijimive të tij është e rëndësishme, ai ndan mirë “ krundet” nga “ mielli” në kuptimin figurativ!

Sot kam shijuar kafen e mëngjesit me shijen më të mirë!

Poezitë metaforike janë ndjenja e shpirtit tim poetik!

Flm poet!

____________________________________________________

SKELETET NUK FLENË

Nga Fatmir Terziu

Kapërcyell vitit me teneqerina, zhurmë,

një model i çuditshëm për të shkruar më ka ardhur mendsh.

Skeletet e poezive formohen kur shtrihem për një sy gjumë.

Gjumi gjithmonë më thërret,

dhe kockat duan të kërcejnë dhe të rriten nën lëkurë.

Të mangët

Çelin me sytë e kaltërsisë,

dhe unë ndiej botën e brendshme

të përjetësisë,

të butë dhe të lagësht.

Nuk mund të pushoj gjithësesi.

Duhet të shkruaj shumë,

shënimet shndërrohen në hi dhe zhduken në pafundësi

duke më harruar,

thellë në baltë dhe gjumë,

të pamundura për t'i gërmuar.

Fle me një fletore dhe stilolaps,

ndërsa dremis, u pëshpëris kockave të torturuara,

të vendosura në siklet,

mos qani,

përpiquni të mos shqetësoheni për atë që latë pas.

Do t'ju sjell në jetë.

Kockat shkapërdredhin përhumbjen nën një rrap

shijojnë buzët e varura për skrap.