Bujar Qesja: E nesërmja vjen nga qëndrimi që mbajmë sot

-Optimizmi nuk vjen nga iluzionet, por nga forca që qendron brenda nesh

Në bisedë me veten

BUJAR QESJA

Dhe ja ku gjendem sërish, ulur i matur në vendin e zakonshëm, mes gjelbërimit që zgjohet dalëngadalë, mes kalimtarëve që sapo nisin ritmin e ditës… Në këtë vend ku natyra flet me gjuhën e gjetheve, ku ajri i freskët i mëngjesit prek fytyrën, ndërsa konaku im modest, dëshmitari i qindra bisedave, qëndron i qetë, gati për të pritur kalimtarët e parë…

Nuk kam nevojë për zhurma të mëdha që të kuptoj jetën; mjafton kjo qetësi, kjo natyrë që ripërtërihet. Ashtu si pema që lëshon sythat e rinj sapo ndrrohen stinët edhe shoqëria jonë, Durrësi, Shqipëria, pavarësisht sfidave që kalon, mban brenda vetes besimin e shpresës, të ndryshimit, të ripërtëritjes.

Një çast i tillë, që duket i thjeshtë, që duket i parëndësishëm, mban brenda vetes peshën e madhe të reflektimit. Sepse nga vendi ku qëndroj, shoh jo thjesht kalimin e orëve, por edhe lëvizjen e shoqërisë, hallet e saj, sfidat që ngjasin dhe mbi të gjitha, qëndresën si pjesë të vullnetit tonë.

Si gazetar, si intelektual që kam parë dhe kam përjetuar transformime, gëzime e trishtime, e di mirë që optimizmi nuk vjen nga iluzionet, por nga forca që qëndron brenda nesh, nga shpresa që edhe mes vështirësish, njeriu gjen energjinë për t’u ringritur.

Në këtë mëngjes, mes gjelbërimit që rrethon këtë që quhet konaku im, zgjedh të besoj:

se pavarësisht halleve që kalojmë — papunësisë, varfërisë, pabarazive — brenda nesh qëndron vullneti për të ndryshuar, për të ndërtuar, për të lënë gjurmë, për të mbjellë farën e shpresës. Se ashtu si natyra ripërtërihet pas dimrit, edhe shoqëria jonë, Durrësi ynë, Shqipëria, do të gjejë forcën për t’u ripërtirë.

Le të shërbejë ky mëngjes si një reflektim optimist, si një ftesë për të parë përtej vështirësive, për të vlerësuar qëndrueshmërinë që kemi, solidaritetin që na mban dhe ëndrrën që na udhëheq. Se shpresa që mbajmë gjallë brenda nesh, si far që ndriçon natën, do të na prijë drejt qëllimeve, që asnjë vështirësi s'mund t'i zbehë, qendron vullneti për të ndryshuar.

Prandaj, nga ky stol i thjeshtë, nga ky lëng që shijoj, nga kjo natyrë që ripërtërihet para syve të mi, dua të ndaj me të gjithë bindjen:

E nesërmja vjen nga qëndrimi që mbajmë sot.

Mes gjelbërimit zgjohem, me kafe e shpresë,

Durrësi merr frymë edhe pse ka peshë.

Nën qiellin që ndriçohet, qëndroj i vërtetë,

Një ditë e re vjen — me dritë për jetën.

Durrës: 22 qershor 2025