Nga Vasil Tabaku
ZËRA TË BRENDËSHËM
Dëgjoj
Heshtjen e zemrës
Rënkimin e saj prej dhimbjeje
Dhe vendin tim
të mbetur
mes brengës e vuajtjes
një trishtim shqiptar…
prej lotësh
janë sytë,
prej trandafilash të kuq
djegur nga etja
janë buzët,
këngët e mia
vajtojnë
lidhur brengash
ku rrugët
lëpijnë plagët
nga plumba të verbër
dhe lumenjtë
qajnë për lotët
e fëmijëve të uritur
ndërsa vajzat
yje qiejësh mahintës
digjen
nga pritja e gjatë
e dashurisë
që kurrë nuk do të mbrrij
në gjoksin e tyre
prej dy pëllumbash të bardhë
plagosur
nga kurbeti dhe varfëria..
Ah ti vendi im
Ti tokë e shenjtë
Mbuluar nga puthja ime
Dhe ofshama e grave
Të braktisura
Si shtatore vuajtjeje
Mes klithmave të ngrira
Ku politika
Luan përbindëshëm
Me fatet
e jetëve të braktisura…
Ah ti vendi im
Djep dhe varr
Ëndërr dhe shpresë
Mall dhe dashuri
Prush dhe dritë
Qiell dhe britëma yjesh
Ngrehu dhe rend
Rend vendi im
Drejt buzëqeshjes së mohuar
Nga ca pseudonjerëz
Të vetquajtur perëndi
Zezanë politikë…
Ec vendi im, ec
Me ty është fluturimi
Janë krahët dhe flatrat
Është dita që të prêt
Dhe zemra ime e trishtë
Që dhemb,
dhemb dhe vetëm dhemb…
Eja vendi im
Njerzit e mi
ejani
Në këtë hapsirë drite
Dhe ëndërrash pafund
Eja vendi im ,eja…
