Një libër i ri merr në pyetje natyrën e brishtë të egoizmit bashkëkohor.
Njëherë e një kohë (d.m.th. para mijëvjecarit), nuk kishte diçka të tillë, që quhej si një “selfie”. Njerëzit përdorën kamerat për të kapur një imazh të botës, ose njerëzve përreth tyre. Më e afërta që ata arritën në një selfie ishte kur bindën dikë tjetër që të bënte foton e tyre. Por ideja që fotografia mund të ekzistonte si një marrëdhënie midis një personi dhe kompjuterit të dorës së tij të miniaturizuar, do të ishte dukur mjaft e çuditshme për ata dinosaurët e shekullit të 20-të, të cilët i konsideronin celularët si telefona pa tela, dhe fotografitë si imazhe të ngrira në fiksues.
'Selfie' u shfaq si një përshkrim në vitin 2002, por mori edhe 10 vjet të tjera për t'u bërë një gjë tipike. Nga fundi i vitit 2013, shpjegon Fjalori Merriam-Ëebster, ‘selfie’ po shfaqej aq shpesh sa për t’u zgjedhur si Fjalorët e vitit Oxford ‘fjala e vitit’ - një zhvillim që, nga ana tjetër, bëri që organizatat e lajmeve të rrisin përdorimin e tij. Një nxitje tjetër erdhi kur Presidenti i atëhershëm Barack Obama - u kap duke bërë një selfie me kryeministrat danezë dhe britanikë, në shërbimin përkujtimor për Nelson Mandela. Në të vërtetë, fjala ‘selfie’, ‘me sugjerimet e saj të vetë-përqendrimit dhe vetë-përfshirjes’, ishte, siç shpjegon Fjalori Merriam-Ëebster, - veçanërisht popullore me kritikët, që e panë këtë moment si një pasqyrim të karakterit të presidentit.
Kjo selfie simbolike është në fokusin e Nga Vetë tek Selfie, një koleksion depërtues i eseve që kërkojnë të kuptojnë dhe kritikojnë "format bashkëkohore të tjetërsimit". Bazuar në ligjëratat e mbajtura në Akademinë 2017, një shkollë dy-ditore verore e organizuar nga Akademia e Ideve, dhe e edituar nga Angus Kennedy dhe James Panton, ky libër ambicioz e konsideron lëvizjen nga një model i vetvetes si 'një agjent autonom, autor i qenies së tyre', për një model të ‘një individi më heteronom, ekzistenca e të cilit realizohet përmes një vlefshmërie të vazhdueshme të jashtme'. Në formën e tij kulturore bashkëkohore, argumenton Panton, "vetvetiu ekziston vetëm si një selfie, dhe ekzistenca e tij bëhet më e përcaktuar, kur aq më shumë pëlqime që merr".
Nëse do të shohim hapësirën e quajtur si të tillë shqiptare dhe fenomenin në fjalë do të kuptojmë se në se ndoh që ne të jemi pas në gjëra të tjera, në “selfie” kemi gati projektin masiv të konkurojmë. Nuk është thjesht në rrjetet sociale, por dhe në hapësirën e lajmeve, ku “selfie” shkon nga maja në bazë si një formulë tashmë në favor të simbolikës.
“Nga Vetja tek Selfie: Një Kritikë e Formave Bashkëkohore …” është një libër nga Angus Kennedy, James Panton – 2019. Ky koleksion i redaktuar shënon ngritjen dhe rënien e vetvetes, që nga shfaqja e tij si agjent autonom gjatë Iluminizmit, tek vetë selfie e ditës moderne, ekzistenca e së cilës realizohet vetëm përmes një vlefshmërie të vazhdueshme të jashtme.
