Tallava
Nga Fatmir Terziu
Ai këndoi një këngë
të akullit dhe borës
dhe i largoi mbi oqeane
duke ia vjellur akrepat orës
ai i fluturoi nëpër re
dhe i afroi pranë yjeve
të shohin sa krenarë
janë bijtë e këtyre ditëve
nga ky zbulues më paqtar.
Dhe si një sekt i trishtuar
nbeti një vrimë në gjilpërë
një mit i padëgjuar
një legjendë e zhbërë.
Ai këndoi një melodi
të peshqve dhe zogjve
i lodhur nga përkushtimi
u luajti mendtë edhe shpendve.
Ai u rikrijua nga ferri
si një halldup i shkundur
kur u ringjall nga sherri
tha: Unë jam pëllumbi i duhur.
Pastaj me një sjellje zeher
mbolli buzëqeshje koti
me një trend si anjëherë
kohën rinisë ia ndoti.
Ai këndoi një këngë
që të shtrembëron mendjen
si lazdrimet e fëmijërisë
duke i bërë të gjithë të verbër
i afroi më shumë drejt marrëzisë
dhe i largoi mjeshtërisht sipas rastit
kur dikush ia quajti këtë një hata
ai u thoshte se është pjesë e planit
që ata të gëzonin dhe kërcenin tallava.
