Valbona Kolaveri
SYBUKURËS
Shkēlqen dhembja e ninzës
Së syrit të dehur nga lotët
Tek puthet pafajsisë
Humbet
Qeshjes së magjishme
Fshehur mistikës,
Sybukurës
Mallëngjim që prek
Madhështish
TRËNDAFILI IM
Sot është ditë trëndafilësh
E puthjesh të munguara
Kujtimesh ngjyrë qielli
Fytyr ëngjëlli që sjell mesazhe dashurie
Unë po të pres bashkë me ëndrrën
Që bashkë e lamë përgjysmë
Të plotë ma more zemrën
Të kam në qerpik ta dish
Me lotin pres të derdhesh
I shtrenjti im,dashuri
Ditën mē të bukur ke zgjedhë
Për me u dashtë,ashtu përmallshëm
ADHURIM
Parcelave të zemrës
Ndjenjat, ndanë kohës,
Vyshken
Ngricave të ditëve fatkeqe
Ku simotrën e zemrës tënde
E sheh larg,
E kridhesh mes pengjesh,
Mes mallesh,
Mes vajesh
Për t’I ngrohur,
Në ditë ledhatimesh
Pa drojë,
Larg trishtimit,
Mes buzëqeshjesh
Në sy që shkëlqejnë
Drejt atij që të fal
Adhurimin.
NGRICË
Mëngjesin
E kafshoi nata
Ftohtë
Me dhëmbë të akullt
Smirëzie
Frymë e brinjëve
Mpaket
Ortekë të rëndë zemre
Shemben
E përplasen n’shpirt
NJËSOJ
Në përmesore të shpirtit
Mijëra pjesë të vetes
Frymojnë
Mbi pingule rrahjesh
Që ritmojnë njëjtë
Me të ngjashmet larg
Kongruente zemrat
Që gulçojnë mall.
HYR
Trokasin heshtjet sa mundin
Kotësia sa mundet zgrap
Në grusht mbledhur idhnimi
Shtrëngoj fjalēn
Mos t’më humbë
Kërcasin gishtat e mërzisë
Në portën e dhembjes
Hyr
Me heshtjen flas
E bind t’më urdhërojë brenda
ARKA
Në arkën e drunjtë
Të mendimeve
Të parin që kujtova sot
Kish aromë molle
Seç më solli aromën tënde
Të mallit
Aromë shpirti
Që se harroj dot
BLU
Bluja e dashnisë sime
Është e thellë
Në thellinë të qiellit
Zemrën
Edhe gjakun e ka blu
Brinjët mbush
Me frymë reje
Dhe
Kur shndrit prej diellit
Rrezja e saj
Tejçohet detit
Mbytur brënda saj
Po prapë mbetet blu
HIJET
Hijet u zgjatën rrugëve
Me kokë të vegjël
E sy të mëdhenj babëzie
Përndjekin ëndrrat
Në trajektoret e qiejve
Në hënën e mjelmtë
Kacavirren shpirtrave
Në muzgjet
Pijnë vesēn
Mbi qerpik
Kithët shpojnē
Shikimet e qelqëta
Belbëzuese
T’u rëndojnë qepallash
Zgjimit,mëngjeseve
Hijet
Zvarranike të së nesërmes
Kacafytur
Kuajve të ndërgjegjes
Derdhen helm
Të mbysin ç’të gjejnë
Pa drojë
Funksionesh marrin e japin
Me dreqër pa mburojë
Shigjeta gjuhësh të panjohura
Gjuajnë shtigjeve
Ku shtojzovallet këndojnë
Këngë Ajkunash
Zënë pritë pabesisht
Si Judët
Të çakordojnë orët e maleve
T’u presin ujin krojeve
E të thyejnë madhështinë
E maleve
Të zgjaten në pafundësitë
E të pamundurës
Por harrojnë
Se nuk maten kurrë me diejtë
HAJDE
Hajde
Mos I’u fshih vetes
Nga unë
Rrokullime të beftë ndjenjash
Të çuan larg
Palcë e gërryer
Shëndërrohesh me vetet
Në dyjëzime gjigande
Ku më nuk njihesh
Hapa të humbur
Degdis pa adresë
Dhe zhdukesh…
Hi ma bën ditën
Prush mi bën sytë
Dhe zemrën ma fut
Në një zgavër pa mushkri
Në metaztaz mendimesh
Shkalafis të të shoh
Të jesh me mua
Hajde..
Mu gdhend mëngjesi
E nata në shpirt
Shkretëtirë…
ZHIGLA
Në zhigla të ditës
E solla shpirtin
Në mbrapshti
Kocka thyej
Në hak të inatit
Me përbindësha
Trekëndëshave të mëndjes
Varur lak për fyt
Dreqër
Më kacavirren sysh
Buburrecë
Që vjellin jargë pleqsh
Tërhiqen zvarrë
Tek lëpihen buzësh
Zhgarravitur muresh
Karkalecë mendimet
Shkapërcejnë shpirtin
Mbesin për zgafyell
Të shpërhapen
Shi mjeranësh
Kërpurdhë helm
Ma bënë gojën
Rrjepjet po zënë plagë
Kore e shpirtit
Është e fortë sërish
Endem udhësh
Vetëm
E mbushem me frymë.
SHPIRT
Të pjerrëtat e shpirtit
U përthyen edhe më
Në mijëra kënde
Të fshehura
Të panjohura
Paraleleve të zemrës
Zgjaten
Ku gulçima mpakjesh
Jargaviten
Në zhurmat e ndërgjegjes
Trullosëse plaken
Pa bērë zë
E lēshojnë hijet
Vetmitare
Të shpirtit
Me sy të mbyllur
Egoizmi
Me dasht
Aq sa mē duan?
Apo edhe më?
PA TY
Psherëtin brenga
Pa Ty
E më flet vokët
Shpirtit të cungum
Ndër rreshta
Të ngjyem me ofshamë
Se zanin s'ta kam ndi
Më vret dita
Me njëmij plumba qorr
Tej e mbanë
Më kanë bri
Të vokrruem janë sytë
Se janë mpi me të pa
Nata më plogështon
E më grryen për palc
E për brinjë
Pa ty
Gardh
më lidhet shpirti
E më prangoset syni
Burgut të lotit
Se jam pa Ty....
