Sadet Dauti: Mësues Xheladin Hysen Sahitaj emër lapidar

Me rastin e 19-vjetorit të ndarjes nga jeta, respekt dhe mirënjohje për Mësues Xheladin Hysen Sahitaj (1935 – 2006)

Në 19 vjetorin e ndarjes nga jeta të Mësues Xheladin Hysen Sahitaj, më lejoni që së bashku me Ju të nderojmë kujtimin e një njeriu të veçantë, që për shumë prej nesh nuk ishte vetëm mësuesi i parë, por edhe shembulli më i pastër i përkushtimit, dijes, dhe njerëzores. Kanë kaluar plot "19 vite" nga ndarja nga jeta e Mësues Xheladin Hysen Sahitaj, por figura e tij mbetet e gjallë në kujtesën dhe zemrat tona.

Xheladin Sahitaj lindi më 28 shkurt 1935 në fshatin e bukur Lladomericë dhe që nga fëmijëria u formësua me ndjenjën e dashurisë për dijen. Ai përfundoi shkollën fillore si konviktor në Peshkopi, më pas ndoqi me përkushtim Shkollën Normale në Elbasan, dhe vijoi studimet universitare për gjuhë-letërsi në Universitetin e Tiranës.

Jeta dhe karriera e tij arsimore ishin të lidhura ngushtësisht me vendlindjen.

Ai shërbeu me përkushtim si mësues i ciklit të ulët në Shkollën Fillore të Lladomericës, dhe më tej në shkollat 8-vjeçare të Trebishtit, Ostrenit të Madh, Tuçepit dhe Pasinkës. Gjithashtu ka dhënë edhe lëndën e gjuhës së huaj, gjuhën ruse në Shkollën e Mesme Tuçep, duke treguar përgatitje të gjerë e një dashuri të rrallë për profesionin e tij.

Por veprimtaria e tij nuk u ndal vetëm në arsim.

Me kulturën, maturinë dhe mençurinë që e karakterizonte, ai u bë model qytetarie. Për disa vite ka ushtruar funksione të rëndësishme si Shef Kuadri në Kooperativën Bujqësore Tuçep, për shumë vite ka ushtruar  detyrën herë si Kryetar dhe herë si Sekretar i Këshillit të Fshatit Lladomericë, dhe Përgjegjës Artistik i Shtëpisë së Kulturës në Lladomericë, në një kohë kur të drejtoje, të organizoje dhe të shërbeje nuk ishte aspak e lehtë. Por ai e bëri me përgjegjësi dhe ndershmëri, duke kontribuar në mënyrë të gjithanshme për komunitetin. Në vitet 2000-2006 ai jetoi pranë familjes në Londër, por gjithmonë me mallin dhe mendjen tek vendlindja.

Gjatë një vizite në shtëpinë e tij në Patos, ku ishte vendosur pas daljes në pension, ai ndërroi jetë më 01 Shtator 2006, duke lënë pas një trashëgimi të çmuar shpirtërore, edukative dhe njerëzore. Mësues Xheladin Hysen Sahitaj ishte një njeri i urtë, i thjeshtë, i drejtë dhe i dashur. Mësues Xheladin Sahitaj ishte mësuesi im i parë. Ai ishte dora që më udhëhoqi në ditët e para të njohjes me shkronjat, me librat, me botën e dijes. Nga banka e parë e shkollës fillore deri në përfundimin e shkollës 8-vjeçare, ai ishte aty - me përkushtim, me durim dhe me dashuri të pakufishme për fëmijët dhe për profesionin fisnik që ai kishte zgjedhur. Por ai nuk ishte vetëm mësuesi im. Ai ishte mësuesi i shumicës prej bashkëfshatarëve të Vendlindjes time Lladomericë,  të banorëve të fshatrave Trebisht, Ostren i Madhë, Tuçep dhe Pasink - një mësues që nuk i përkiste vetëm klasës por të gjithë komunitetit.

Mësues Xheladini nuk ishte vetëm një emër në një regjistër mësimor – ai ishte vetë drita në errësirën e mungesës, një tribun i dijes, në një kohë kur mangësitë ishin të shumta  por vullneti i tij i pashoq i tejkalonte të gjitha. Ai ishte një udhërrëfyes i brezave, një njeri që ndërtoi të ardhmen me durim e dashuri.

Ai ka lënë gjurmë në jetën e qindra nxënësve, të cilët sot ecin nëpër botë me krenari, falë themeleve që ai ndërtoi.

Vepra e tij është pasuri kulturore dhe edukative, që meriton jo vetëm kujtimin tonë, por vlerësimin institucional dhe shoqëror. Ai është një nga ata njerëz që nuk duhet të mbetet vetëm në kujtimet tona, por duhet të bëhet pjesë e historisë së shkruar të arsimtarëve të shquar të Gollobordës dhe më gjerë.

Ai meriton nderim jo vetëm personal, por institucional dhe shoqëror.

Breza të tërë e kujtojnë me mall e nderim. Ne, ish-nxënësit e tij, sot jemi prindër, profesionistë, njerëz që ecim në jetë me dinjitet  - dhe pjesë e këtij dinjiteti është trashëgimia shpirtërore e një mësuesi si Xheladin Sahitaj.

Lavdi jetës dhe veprës së tij! Qoftë i përjetshëm kujtimi i Mësues Xheladin Sahitaj – një njeri që jetoi për të tjerët dhe për dijen!

Faleminderit!