PUTHNI E DASHURONI!

KRISTO ÇIPA

Djalëria mbetet parajsa e jetës. Sa herë i rikthehesh në kujtime një lemzë e thellë, sa e bukur aq e përmallshme të mbërthen. Vitet ikin , lemza nuk na kap dot më gjirin por vetëm grykën Në këtë korrik pak me freski pranvere vargjet vijnë fshehtas

PUTHNI E DASHURONI! ( Lirikë korriku)

Kur isha si ylli Me buzë të paputhur Më kish dallgë gjiri Lemza vinte ndukur

Lemza flakë e fatit Zbriste kataraktit

Vinte dhe më thoshte -Bota është e imja! Si mushkë qëllonte Tundëte supet xhindja

Xhindja e djalërisë Qëllonte nën sisë

Në k’të botë s’rimë O miq më besoni! Sa të mbyllim sytë Puthni e dashuroni!

Puthje pëshpërimë Çasti vetëtimë

Shkon si lumë në det N’atë zjarrë korriku Dhe digjesh si eshkë Prap puthja më fiku

Sipër lumit t’bardhë Shtrova lëndinë xhanë

Si qirinjtë që fiken Vitet kam gremisur “Mëkatet” nuk dihen Më janë aratisur

Botë monopate Kthemë n’ato “ mëkate”!

Nëm një drithërimë Vetull vetëtime Që t’i zbërthej gjinë Djalërisë time