Pse bëmë inatin kryefjalë?
Nga Fatmir Terziu
Kemi jetuar të dy në dy shekuj,
si një gjeneratë ndoshta me fat,
me të lindur e me të vdekur,
udhën e kemi bërë bashkë.
Këputëm trëndafila tufa me lule,
buzëqeshëm në takimet tona,
i zbukuruam me dashuri e puthje,
e numëruam yjet netëve të vona.
Filluam të bëjmë plane afatgjatë,
kur të dy bashkë e dhamë besën,
e nisëm të mendojmë ditë e natë,
si ta ndërtojmë më bukur jetën.
Iu futëm thellë mitit të lashtë grek,
mësonim sekretin e dashurive hyjnore,
e pamë që nuk ishte aq e thjeshtë,
ndryshimi nuk ishte si përcjelljet gojore.
E kështu u bëmë mol i librarive,
lexuam sekretet e jetës së vërtetë,
derisa ndiznim zjarre brenda syve,
mbi libra pamë si ndryshohej një jetë.
E kështu nisi jeta pakuptuar ndryshe,
punuam gjatë sipas atyre ligjësive,
disa na u dukën si referenca kishe,
disa të tjera thjesht pronë edukative.
Në këtë pikë ndryshimin e pamë,
ishte më afër se kur ndonjëherë,
ai ishte thjesht modeli babë e nanë,
pa të s'kishte asgjë më shumë vlerë.
Pas kësaj planet e tjera i braktisëm,
i lamë në mitologji të gjitha mitet,
me këtë udhë e pamë mjaft bindshëm,
kështu familja e shëndoshë rritet.
Dhe shkuam më tej në këtë udhë,
bashkërisht me risinë burrë e grua,
jeta na u forcua përditë e më shumë,
planet në letër na mbetën të huaj.
E kështu leksionet e tilla i bëmë varg,
duke i renditur fakt me të vërtetën,
bashkë e kuptuam se vetëm me inat,
nuk mund ta ndërtosh ndryshe jetën.
E paskemi provuar dikur të grisim,
planin në letër me gjeste e fjalë,
tani si duhet fëmijët ti bindim,
pse e bëmë dikur inatin kryefjalë?
